Ενδιαφέροντα άρθρα
Δημοσιεύτηκε: Τρί Ιαν 06, 2009 9:44 pmΑπό τo Χρίστο Χαρακαμπόπουλο στη σημερινή (6/1/09) Sportday.
Βαθιά νυχτωμένοι
Δεν είναι πρωτότυπο, αλλά η συγκυρία στην οποία παρατηρείται το φαινόμενο έχει ενδιαφέρον. Πάντοτε η απαίτηση των οπαδών και των φιλάθλων τις περιόδους των μεταγραφών είναι να βάλουν οι πρόεδροι «βαθιά το χέρι στην τσέπη», για να φέρουν στις ομάδες καλούς ποδοσφαιριστές. Ή μεγάλα ονόματα, τα οποία τώρα πια μπορεί να έρθουν στην Ελλάδα μόνο στα τελειώματα της καριέρας τους ή αν δεν βρίσκουν πουθενά αλλού ένα καλό συμβόλαιο.
Η απαίτηση για μεταγραφές γίνεται πιεστικότερη όταν η απόδοση της ομάδας είναι κακή. Βέβαια, οι στόχοι και οι δυνατότητες μιας ομάδας καθορίζουν και τις απαιτήσεις. Αλλες απαιτήσεις υπάρχουν από μία ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό, άλλες από μία που στοχεύει στο ΟΥΕΦΑ και άλλες από μία που θέλει να παραμείνει στην κατηγορία. Ας μείνουμε, όμως, στις περιπτώσεις των ομάδων που κάνουν πρωταθλητισμό. Εκεί που τόσο οι απαιτήσεις όσο και η πίεση είναι μεγαλύτερες.
Στην εποχή που το ποδόσφαιρο πέρασε από τον κόσμο ενός παιχνιδιού με πολλά χρήματα για λίγους στον κόσμο των επιχειρήσεων με πολλά περισσότερα χρήματα για ακόμα λιγότερους, οι φίλαθλοι και οι οπαδοί δεν έχουν κατανοήσει ακόμα πως οι ομάδες δεν μπορούν να συνεχίσουν την πορεία τους με τα παλαιά πρότυπα διοίκησης. Είναι επιχειρήσεις που πρέπει να φτάσουν κάποια στιγμή να «βγάζουν» οι ίδιες τα χρήματα που τους χρειάζονται.
Είτε για να καλύπτουν τα λειτουργικά έξοδα, είτε για να κάνουν μεταγραφές, είτε για να κάνουν επενδύσεις. Οι οπαδοί, μαθημένοι να προσεγγίζουν το παιχνίδι μέσα από τον πρόεδρο και την τσέπη του, δεν γνωρίζουν ότι αυτό το μοντέλο πέθανε. Το σχέδιο αδειοδότησης της ΟΥΕΦΑ το απαγορεύει. Ποιο; Το να βάζει ο πρόεδρος το χέρι στην τσέπη του και να κάνει μεταγραφές.
Οι μεταγραφές γίνονται με βάση τις οικονομικές δυνατότητες της ομάδας. Η Τσέλσι είναι μία ομάδα που χρωστάει κάτι περισσότερο από 500 εκατομμύρια ευρώ στον Αμπράμοβιτς. Χρήματα που ο Ρώσος μεγιστάνας έβαλε στην ομάδα. Και υπό μία έννοια είναι τυχερή, διότι πρόκειται για άτοκη οφειλή. Οταν, όμως, έγινε φανερό ότι καμία ομάδα-επιχείρηση (ακόμα και αν πρόκειται για μια ομάδα όπως η Τσέλσι) δεν μπορεί να βασίζεται σε καμία τσέπη, ο Αμπράμοβιτς πήρε τον Κένιον για να οργανώσει τις επιχειρηματικές προοπτικές του συλλόγου και την εμπορική επέκτασή του.
Ο Κένιον υποστηρίζει ότι το 2010 η ομάδα-επιχείρηση Τσέλσι θα μπορεί να καλύπτει τα έξοδά της. Δηλαδή μισθούς, συμβόλαια και λειτουργικά έξοδα. Από εκεί και έπειτα οι μεταγραφές γίνονται ανάλογα με τα κέρδη ή τα χρήματα που μπορεί να δανειστεί η ομάδα. Στην περίπτωση της Τσέλσι θα μπορούσε ο ιδιοκτήτης της να της δανείσει αντί να πάει στις τράπεζες, ας πούμε.
Μόνο που η οικονομική κρίση δημιουργεί πλέον διαφορετικά δεδομένα. Ο Αμπράμοβιτς, εξαιτίας των οικονομικών απωλειών που είχαν οι επιχειρήσεις του, είναι πιθανόν να αναγκαστεί να πουλήσει την ομάδα με ένα ποσό γύρω στα 300-350 εκατομμύρια ευρώ, αν φυσικά βρει αγοραστή πρόθυμο να διαθέσει τόσα χρήματα σε μία εποχή που υπάρχει διεθνώς πρόβλημα ρευστότητας και οι τράπεζες δεν δανείζουν χρήματα. Εδώ, στο ελληνικό ποδόσφαιρο, μέσα στη μακαριότητα της εσωστρέφειας και της άγνοιας, απαιτούμε οι πρόεδροι να βάλουν χρήματα για να κάνουν μεταγραφές, την ώρα που όλοι προσέχουν πού και πόσα χρήματα τοποθετούν.
Και ως επιχειρηματικό πεδίο το ποδόσφαιρο δεν παρέχει καμία ασφάλεια και κυρίως καμία οικονομική ανταπόδοση –έστω και μακροπρόθεσμα– των χρημάτων που ένας επιχειρηματίας ή ένα σύνολο επιχειρηματιών βάζουν σε μία ομάδα. Γιατί η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβαίνει κάθε λίγο και λιγάκι. Ειδικά σε περιόδους κρίσης. Η περίπτωση της ΑΕΚ είναι ενδεικτική. Και θα αποδειχτεί και αποκαλυπτική των προθέσεων, τόσο των μετόχων της επιχείρησης όσο και του Δημήτρη Μελισσανίδη. Βλέπετε, πολλοί αγαπούν τις ομάδες τους, αλλά κανείς δεν είναι τόσο τρελός να σκορπάει εκατομμύρια για να ικανοποιήσει την «αρρώστια» κάποιων που θεωρούν ότι το ποδόσφαιρο είναι το σημαντικότερο πράγμα στη μίζερη ζωή τους.
...........
Το link είναι εδώ : http://www.sport-fm.gr/article/160079
Βαθιά νυχτωμένοι
Δεν είναι πρωτότυπο, αλλά η συγκυρία στην οποία παρατηρείται το φαινόμενο έχει ενδιαφέρον. Πάντοτε η απαίτηση των οπαδών και των φιλάθλων τις περιόδους των μεταγραφών είναι να βάλουν οι πρόεδροι «βαθιά το χέρι στην τσέπη», για να φέρουν στις ομάδες καλούς ποδοσφαιριστές. Ή μεγάλα ονόματα, τα οποία τώρα πια μπορεί να έρθουν στην Ελλάδα μόνο στα τελειώματα της καριέρας τους ή αν δεν βρίσκουν πουθενά αλλού ένα καλό συμβόλαιο.
Η απαίτηση για μεταγραφές γίνεται πιεστικότερη όταν η απόδοση της ομάδας είναι κακή. Βέβαια, οι στόχοι και οι δυνατότητες μιας ομάδας καθορίζουν και τις απαιτήσεις. Αλλες απαιτήσεις υπάρχουν από μία ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό, άλλες από μία που στοχεύει στο ΟΥΕΦΑ και άλλες από μία που θέλει να παραμείνει στην κατηγορία. Ας μείνουμε, όμως, στις περιπτώσεις των ομάδων που κάνουν πρωταθλητισμό. Εκεί που τόσο οι απαιτήσεις όσο και η πίεση είναι μεγαλύτερες.
Στην εποχή που το ποδόσφαιρο πέρασε από τον κόσμο ενός παιχνιδιού με πολλά χρήματα για λίγους στον κόσμο των επιχειρήσεων με πολλά περισσότερα χρήματα για ακόμα λιγότερους, οι φίλαθλοι και οι οπαδοί δεν έχουν κατανοήσει ακόμα πως οι ομάδες δεν μπορούν να συνεχίσουν την πορεία τους με τα παλαιά πρότυπα διοίκησης. Είναι επιχειρήσεις που πρέπει να φτάσουν κάποια στιγμή να «βγάζουν» οι ίδιες τα χρήματα που τους χρειάζονται.
Είτε για να καλύπτουν τα λειτουργικά έξοδα, είτε για να κάνουν μεταγραφές, είτε για να κάνουν επενδύσεις. Οι οπαδοί, μαθημένοι να προσεγγίζουν το παιχνίδι μέσα από τον πρόεδρο και την τσέπη του, δεν γνωρίζουν ότι αυτό το μοντέλο πέθανε. Το σχέδιο αδειοδότησης της ΟΥΕΦΑ το απαγορεύει. Ποιο; Το να βάζει ο πρόεδρος το χέρι στην τσέπη του και να κάνει μεταγραφές.
Οι μεταγραφές γίνονται με βάση τις οικονομικές δυνατότητες της ομάδας. Η Τσέλσι είναι μία ομάδα που χρωστάει κάτι περισσότερο από 500 εκατομμύρια ευρώ στον Αμπράμοβιτς. Χρήματα που ο Ρώσος μεγιστάνας έβαλε στην ομάδα. Και υπό μία έννοια είναι τυχερή, διότι πρόκειται για άτοκη οφειλή. Οταν, όμως, έγινε φανερό ότι καμία ομάδα-επιχείρηση (ακόμα και αν πρόκειται για μια ομάδα όπως η Τσέλσι) δεν μπορεί να βασίζεται σε καμία τσέπη, ο Αμπράμοβιτς πήρε τον Κένιον για να οργανώσει τις επιχειρηματικές προοπτικές του συλλόγου και την εμπορική επέκτασή του.
Ο Κένιον υποστηρίζει ότι το 2010 η ομάδα-επιχείρηση Τσέλσι θα μπορεί να καλύπτει τα έξοδά της. Δηλαδή μισθούς, συμβόλαια και λειτουργικά έξοδα. Από εκεί και έπειτα οι μεταγραφές γίνονται ανάλογα με τα κέρδη ή τα χρήματα που μπορεί να δανειστεί η ομάδα. Στην περίπτωση της Τσέλσι θα μπορούσε ο ιδιοκτήτης της να της δανείσει αντί να πάει στις τράπεζες, ας πούμε.
Μόνο που η οικονομική κρίση δημιουργεί πλέον διαφορετικά δεδομένα. Ο Αμπράμοβιτς, εξαιτίας των οικονομικών απωλειών που είχαν οι επιχειρήσεις του, είναι πιθανόν να αναγκαστεί να πουλήσει την ομάδα με ένα ποσό γύρω στα 300-350 εκατομμύρια ευρώ, αν φυσικά βρει αγοραστή πρόθυμο να διαθέσει τόσα χρήματα σε μία εποχή που υπάρχει διεθνώς πρόβλημα ρευστότητας και οι τράπεζες δεν δανείζουν χρήματα. Εδώ, στο ελληνικό ποδόσφαιρο, μέσα στη μακαριότητα της εσωστρέφειας και της άγνοιας, απαιτούμε οι πρόεδροι να βάλουν χρήματα για να κάνουν μεταγραφές, την ώρα που όλοι προσέχουν πού και πόσα χρήματα τοποθετούν.
Και ως επιχειρηματικό πεδίο το ποδόσφαιρο δεν παρέχει καμία ασφάλεια και κυρίως καμία οικονομική ανταπόδοση –έστω και μακροπρόθεσμα– των χρημάτων που ένας επιχειρηματίας ή ένα σύνολο επιχειρηματιών βάζουν σε μία ομάδα. Γιατί η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβαίνει κάθε λίγο και λιγάκι. Ειδικά σε περιόδους κρίσης. Η περίπτωση της ΑΕΚ είναι ενδεικτική. Και θα αποδειχτεί και αποκαλυπτική των προθέσεων, τόσο των μετόχων της επιχείρησης όσο και του Δημήτρη Μελισσανίδη. Βλέπετε, πολλοί αγαπούν τις ομάδες τους, αλλά κανείς δεν είναι τόσο τρελός να σκορπάει εκατομμύρια για να ικανοποιήσει την «αρρώστια» κάποιων που θεωρούν ότι το ποδόσφαιρο είναι το σημαντικότερο πράγμα στη μίζερη ζωή τους.
...........
Το link είναι εδώ : http://www.sport-fm.gr/article/160079
και
