Masters Championship 4x4?

Αγαπητοι ανωνυμοι φιλοι,
4 χρονια τωρα ασχολουμαι με το water-polo το λεγομενο after.
Αυτο που ξεκιναει μερικα χρονια μετα το τελος της καριερας του καθενος.
Υπαρχει ενα διαστημα μετα το οριστικο αντιο οπου ο αθλητης θελει να ξεκουραστει σωματικα και ψυχολογικα.
Μετα το τελος του χρονικου αυτου διαστηματος, αρχιζει να επαναλειτουργει το ενστικτο του υδατοσφαιριστη.
Η αναγκη δηλαδη να πιασεις τη μπαλα, να τη σφιξεις στο χερι σου, να κανεις πολυ λιγες πασες και στο τελος, να βρεις ενα θυμα να κατσει κατω απο τα δοκαρια για να αρχισεις τα γκαπα γκουπα, που στην αρχη τα περισσοτερα ειναι αουτ.
Οταν ερθει ομως η στιγμη "παιδια παιζουμε ενα διπλο?" τοτε διαπιστωνεις οτι το πολο δεν ειναι ουτε μπασκετακι ουτε ποδοσφαιρο.
Για να επιπλευσεις στο νερο πρεπει να εχεις κανει μετρα. Κανονας απαραβατος.
Και ενα αλλο μυστικο που ενδιαφερει πολλους. Ποτε κανενας δεν εχασε κιλα κανοντας πασες και σουτ ε?
Το 1ο προβλημα ομως που διαφαινεται ειναι οτι δεν υπαρχει χωρος με συγκεκριμενη ωρα οπου θα μπορουσαμε να πηγαινουμε ξεροντας οτι και καποιον δικο μας θα βρουμε να συνκολυμπησουμε.
Το 2ο προβλημα ειναι οτι οοολοι οσους εχω συζητησει βαριουνται να κανουν μετρα. Ετσι δεν υπαρχει περιπτωση να γινει κανενα πρωταθλημα.
Το πολο ειναι επικινδυνο οταν εισαι υπερβαρος και αναγκαζεις ξαφνικα την καρδια σου να λειτουργησει παλι στα ορια της.
Ας μην ξεχναμε οτι το σωμα μπορει να γερναει , ομως το μυαλο παραμενει εκεινο του 20αρη που γ...... κι εδερνε.
Ενα 3ο και σπουδαιο προβλημα ειναι οτι δεν υπαρχει περιπτωση καποια ομαδα να συγκεντρωσει 7αδα εκτος απο την 1η φορα του ακρατου ενθουσιασμου.
Μου ηρθε στο μυαλο μια φαεινη ιδεα που θελω να την συζητησω μαζι σας και να την υλοποιησουμε αν εχει ενδιαφερον.
Αγωνες masters στο πλατος της πισινας, τεσσερεις εναντιον τεσσαρων.
Βαλτε το λιγο στο μυαλο σας σαν ιδεα και αν δουμε οτι μπορει να υλοποιηθει τοτε ας μαζευτει μια επιτροπη να ορισει τους κανονισμους και αν πρωτα ο Θεος βρουμε χωρο να ασκηθουμε κατ αρχην,τοτε να ξεκινησουμε και ενα πρωταθλημα
4 χρονια τωρα ασχολουμαι με το water-polo το λεγομενο after.
Αυτο που ξεκιναει μερικα χρονια μετα το τελος της καριερας του καθενος.
Υπαρχει ενα διαστημα μετα το οριστικο αντιο οπου ο αθλητης θελει να ξεκουραστει σωματικα και ψυχολογικα.
Μετα το τελος του χρονικου αυτου διαστηματος, αρχιζει να επαναλειτουργει το ενστικτο του υδατοσφαιριστη.
Η αναγκη δηλαδη να πιασεις τη μπαλα, να τη σφιξεις στο χερι σου, να κανεις πολυ λιγες πασες και στο τελος, να βρεις ενα θυμα να κατσει κατω απο τα δοκαρια για να αρχισεις τα γκαπα γκουπα, που στην αρχη τα περισσοτερα ειναι αουτ.
Οταν ερθει ομως η στιγμη "παιδια παιζουμε ενα διπλο?" τοτε διαπιστωνεις οτι το πολο δεν ειναι ουτε μπασκετακι ουτε ποδοσφαιρο.
Για να επιπλευσεις στο νερο πρεπει να εχεις κανει μετρα. Κανονας απαραβατος.
Και ενα αλλο μυστικο που ενδιαφερει πολλους. Ποτε κανενας δεν εχασε κιλα κανοντας πασες και σουτ ε?
Το 1ο προβλημα ομως που διαφαινεται ειναι οτι δεν υπαρχει χωρος με συγκεκριμενη ωρα οπου θα μπορουσαμε να πηγαινουμε ξεροντας οτι και καποιον δικο μας θα βρουμε να συνκολυμπησουμε.
Το 2ο προβλημα ειναι οτι οοολοι οσους εχω συζητησει βαριουνται να κανουν μετρα. Ετσι δεν υπαρχει περιπτωση να γινει κανενα πρωταθλημα.
Το πολο ειναι επικινδυνο οταν εισαι υπερβαρος και αναγκαζεις ξαφνικα την καρδια σου να λειτουργησει παλι στα ορια της.
Ας μην ξεχναμε οτι το σωμα μπορει να γερναει , ομως το μυαλο παραμενει εκεινο του 20αρη που γ...... κι εδερνε.
Ενα 3ο και σπουδαιο προβλημα ειναι οτι δεν υπαρχει περιπτωση καποια ομαδα να συγκεντρωσει 7αδα εκτος απο την 1η φορα του ακρατου ενθουσιασμου.
Μου ηρθε στο μυαλο μια φαεινη ιδεα που θελω να την συζητησω μαζι σας και να την υλοποιησουμε αν εχει ενδιαφερον.
Αγωνες masters στο πλατος της πισινας, τεσσερεις εναντιον τεσσαρων.
Βαλτε το λιγο στο μυαλο σας σαν ιδεα και αν δουμε οτι μπορει να υλοποιηθει τοτε ας μαζευτει μια επιτροπη να ορισει τους κανονισμους και αν πρωτα ο Θεος βρουμε χωρο να ασκηθουμε κατ αρχην,τοτε να ξεκινησουμε και ενα πρωταθλημα