H2OPOLO

Τι εννοείς "χωρίς να κουραστούν" ; Θεωρείς ότι ένας συνειδητός αθλητής που το βλέπει επαγγελματικά κουράζεται λιγότερο από έναν π.χ. δημόσιο υπάλληλο ;

Πάντως έχω άποψη για το θεμα του επαγγελματικού προσανατολισμού και αυτή είναι ότι δεν υπάρχει ενημέρωση σχετικά με την αγορά, τις απαιτήσεις του κάθε επαγγέλματος αλλά και τη σύνδεση των σπουδών με την αγορά εργασίας.

Επειδή και κάθε 16-18χρονος δεν έχει ιδιαίτερη εμπειρία από τη ζωή, η επιλογή της σχολής αλλά και του επαγγέλματος σε αυτή την ηλικία είναι περίπου λαχείο. Οι γονείς κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να μουν στο Πανεπιστήμιο, αλλά ξεχνούν το κομμάτι της ενημέρωσης αυτής, με αποτέλεσμα πολύ συχνά όλος αυτός ο κόπος (και των παιδιών αλλά και ο δικός τους) να διοχετεύεται σε λάθος κατεύθυνση. Και τελικά πολλές φορές ίσως να πηγαίνει χαμένος ή να κάνει και κακό.

Στα 16-17 ειναι πολυ δυσκολο αν δεν εχεις στηριξη απο μεγαλυτερους, οπως κι αν λεγονται αυτοι, να διαλεξεις πραγματικα σωστα το τι θα κανεις στην υπολοιπη ζωη σου. Το πολο, οπως και ολα τα αθληματα, καταρχας ειναι αθλητισμος. Αυτος ειναι ο λογος για τον οποιο ολοι μας βρεθηκαμε σε αυτον τον χωρο.
Τωρα, καποιοι (οχι πολλοι), εχουν την δυνατοτητα, να προχωρησουν στο αθλημα, και δειχνουν οτι μπορουν να στελεχωσουν καποια στιγμη την εθνικη ομαδα. Αυτοι λοιπον οταν ειναι στην προαναφερομενη ηλικια, στοχο πρεπει να εχουν αποκλειστικα και μονο την μεγαλυτερη διακριση και οχι απλα την εισοδο στα αει - τει μεσω της 6ης θεσης. Αυτο το νοημα ειχαν οι δηλωσεις Δαμασκου. Και πραγματικα, οταν παιδια τετοιας ηλικιας σταματουν να παθιαζονται για την νικη, θεωρωντας οτι δεν εχει να τους προσφερει και πολλα πραγματα αυτη, τοτε ο Δαμασκος εχει απολυτο δικιο.
Παντως, πολυ σημαντικο ρολο παιζει το περιβαλλον στο οποιο μεγαλωνει ενας εφηβος. Αν οι γονεις δεν εχουν καμμια σχεση με τον αθλητισμο, και απλα ετυχε το παιδι τους να ειναι πολυ καλο, χρειαζονται ειδικη μεταχειριση απο ειδικους, προκειμενου να μην το καταστρεψουν. Συνηθως, τετοιοι γονεις, βλεπουν την επιτυχια του παιδιου, σαν αποκλειστικα δικη τους, και φανταζονται τον εαυτο τους στο βαθρο, η την ωρα του σκοραρισματος, οτι βαζουν αυτοι το γκολ.
Αντιθετα, γονεις οι οποιοι εχουν περασει απο τον αθλητισμο, ειναι πολυ πιο συνειδητοποιημενοι, και τους ειναι πολυ πιο ευκολο, να οδηγησουν καλυτερα και σωστοτερα το βλασταρι τους στον πρωταθλητισμο.
Φανταζομαι, οτι η προτροπη-απαγορευση στους γονεις να παρευρεθουν στο Βελιγραδι, αυτο τον στοχο ειχε. Να απομονωθουν οι παικτες, και να προσηλυτιστουν αποκλειστικα και μονο στον στοχο τους.
Δεν συμφωνω με το παραπανω. Θεωρω οτι ειναι πραγματικα ουτοπικο με την τεχνολογια τοσο αναπτυγμενη και τους 17χρονους να την παιζουν στα δαχτυλα (την τεχνολογια ρε, που παει αμεσως το μυαλο σας?), να μπορεσεις να απομονωσεις καποιους απο το οικειο περιβαλλον. Και σαν ενεργεια επισης διαφωνω, πιστευοντας οτι δεν εχει κανεις δικαιωμα να απαγορευσει στον οποιοδηποτε να βρεθει οπουδηποτε γουσταρει και να παρακολουθησει οτιδηποτε θελει...

Μα πώς μπορεί πραγματικά να απαγορευθεί σε κάποιον να πάει κάπου ; Δηλαδή αν κάποιος γονιός ή προπονητής πήγαινε στο Βελιγράδι, τι θα γινόταν ; Θα απέκλειαν τον παίκτη ; Αυτά είναι τριτοκοσμικά και παραπέμπουν σε φασιστικά καθεστώτα. Εκτός, βέβαια, και αν αυτό ήταν η βιτρίνα και υπήρχε κάτι χειρότερο από πίσω.

Κατα την γνωμη μου ειναι απαραδεκτο να απαγορευεις σε καποιον γονιο να παρακολοθησεει το παιχνιδι.Ομως ειναι γνωστη τακτικη του Δαμασκου με κυριο στοχο την συγκεντρωση των παικτων κατι που το κανει και με την απαγορευση των κινητων.

Πιστεύω οτι ο Δαμάσκος κάνει πολύ καλά που απαγορεύει κινητά.
Σε οτι αφορά την απαγόρευση παρουσίας γονέων σε αγώνες, το θεωρώ λάθος, αλλά στην προπόνηση, οι γονείς πρέπει να έχουν περιοριστικά μέτρα και να μην μπορούν να βρίσκονται ούτε 500 μέτρα από την πισίνα.

Σιγουρα οι γονεις στην πισινα κατα την διαρκεια της προπονησης δεν πρεπει να εμφανιζονται καν..