ότι ο Κέμενι δε διστάζει να αλλάξει τερματοφύλακα αν διαπιστώσει ότι ο βασικός του είναι σε κακή μέρα. Το έκανε σίγουρα στον ημιτελικό και τον τελικό του Πεκίνου, το έκανε και σήμερα. Και τις 3 φορές η εξέλιξη του αγώνα απέδειξε ότι είχε δίκιο (αν και σήμερα ο Νάγκι είχε κακή θέση σε μερικά σουτ που δεν κατέληξαν στα δίχτυα).
Η αλλαγή τερματοφύλακα είναι κατά τη γνώμη μου ένα νόμισμα με 2 όψεις. Μπορεί να σου βγει και να γυρίσεις ένα παιχνίδι που μπορεί να φαίνεται χαμένο, μπορεί όμως και να καταστρέψεις την ψυχολογία του παίκτη σου. Τι εννοώ:
Καταρχήν ξεκινάω από κάτι που προσωπικά θεωρώ σαν δεδομένο και είναι ότι σχεδόν ποτέ δεν ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο ο τερματοφύλακας για την επίδοση της άμυνας, είτε καλής είτε κακής. Ο καλός τερματοφύλακας θα καλύψει πολλά κενά όμως σίγουρα δεν μπορεί σε αυτό το υψηλό επίπεδο να κερδίσει την αντίπαλη επίθεση μόνος του. Χρειάζεται πάντα και τη βοήθεια των αμυντικών του. Όταν αυτή η βοήθεια είναι ανεπαρκής τότε εκτίθεται και βρίσκεται σε μειονεκτική θέση.
Κατά συνέπεια θεωρώ πολλές φορές την απόφαση αλλαγής του λίγο σαν μια πρόχειρη λύση από έναν προπονητή. Λίγο δηλαδή σαν να πνίγεται και να προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλλιά του. Πολλές φορές μάλιστα γίνεται κι εκ του πονηρού από πολλούς προπονητές, σαν να θέλουν να υποδείξουν τον ένοχο βγάζοντας οι ίδιοι την ουρά τους απ'έξω, γιατί επαναλαμβάνω πάντα υπάρχει συνολική ευθύνη για την επίδοση ή και το στήσιμο της άμυνας.
Το ρίσκο πάντως που αναλαμβάνει ο προπονητής είναι το εξής: Αν και ο δεύτερος τερματοφύλακας δεν παίξει καλά, τότε ουσιαστικά έχει στο επόμενο παιχνίδι και τους δύο του παίκτες με κακή ψυχολογία και με μειωμένη αυτοπεποίθηση. Και η αυτοπεποίθηση σε κάθε παίκτη πριν τον αγώνα είναι το Α και το Ω πόσο μάλιστα του τερματοφύλακα που είναι θέση ιδιαίτερης ψυχολογίας.
Επ'αυτών πιστεύω θα μπορούσε να μας διαφωτίσει και ο takis αν είναι αυτός που υποψιάζομαι ότι είναι.
Σήμερα πάντως έγιναν 3 τουλάχιστον αλλαγές τερματοφύλακα. Ο Καμπάνια έβγαλε τον Τεμπέστι, ο Νέγκρι της Ποζίλιπο που μπήκε έπαιξε καλά αλλά η Ιταλία τελικά έχασε. Ο Κέμενι έβγαλε τον Γκέργκελι και έβαλε τον Νάγκι της Βάσας ο οποίος επίσης πήγε πολύ καλά κι ευθύνεται μόνο για το προτελευταίο γκολ από τον Άλεκσιτς που του σούταρε τη στιγμή που μίλαγε στην άμυνα (δυστυχώς ήταν γκολ που κόστισε) κι εδώ παρά την αλλαγή η Ουγγαρία έχασε. Και τέλος ο Αγκιλάρ έβγαλε τον συνονόματό του τον Ινάκι Αγκιλάρ κι έβαλε τον Λόπεζ της Τεράσα νομίζω, ο οποίος επίσης πήγε καλά και η Ισπανία ήταν η μόνη που κέρδισε. 33% επιτυχία δηλαδή οι προπονητές. Και οι τρεις πάντως αλλαγές για να είμαι δίκαιος (με εξαίρεση ίσως του Τεμπέστι που μου φάνηκε λίγο αψυχολόγητη) βοήθησαν τις ομάδες τους.
Για να το τελειώσω πάντως, δεν ξέρω γιατί αλλά προπονητές που συνηθίζουν για ψίλου πήδημα να αλλάζουν τερματοφύλακα ποτέ δεν μου γέμιζαν το μάτι κι όχι μόνο στο πόλο αλλά και στο ποδόσφαιρο ακόμα (και χωρίς να υπονοώ τον Κέμενι ο οποίος για να είμαστε δίκαιοι τον Szechi τον έχει αλλάξει ελάχιστες φορές). Κάτι πάντα μου λέει ότι πάνε με αυτόν τον τρόπο να βγάλουν την ουρά τους απ'έξω ρίχνοντας την ευθύνη στον πιο εύκολο στόχο. Αλλά και πάλι ίσως και να κάνω λάθος δεν θέλω να είμαι απόλυτος σ'αυτό... Εξάλλου μη ξεχνάμε ότι παίζει πάντα ρόλο και για ποιον τερματοφύλακα μιλάμε.