vs έγραψε:... ο Βαλιές είναι μέτριος
Δεν ισχύει απόλυτα αυτό, είναι αυτή τη στιγμή καταξιωμένος φουνταριστός αν και κάνει πολύ επιθετικό.
Ο Περόνε, έχει το δικό του τρόπο να κάνει σόου στα εύκολα ματς και να χάνεται στα κρίσιμα. Απορώ που βγάλατε λούζερς τους Αμερικάνους ...
Τον αδικείς τον Περόνε είχε καλή παρουσία, δεν θα έφτανε αλλιώς η Ισπανία στον τελικό και σίγουρα δεν είναι λούζερ. Μην μετράς μόνο τα γκολ που έβαλε, κοίτα πόσες φορές μπήκε δεύτερος φουνταριστός και πήρε αποβολές κι επίσης πόσο καλά μοίρασε παιχνίδι κι αυτός κι ο Μολίνα στον Γκαρσία που ήταν on fire σε όλο το παγκόσμιο. Μη νομίζεις ότι οι πολλές προσπάθειες που πήρε (ο Γκαρσία) ήταν τυχαίες, ήταν σίγουρα αποτέλεσμα συνεννόησης. Εξάλλου αυτή η τριάδα συνεργάζεται πολύ καλά στην περιφέρεια της Ισπανίας χρόνια τώρα. Απλά ο Περόνε είδε ότι δεν είχε πολλά περιθώρια και δεν εκβίασε, όπως μπορεί να έκανε άλλος στη θέση του. Τη ζημιά του την έκανε μια χαρά και στον τελικό και στα άλλα ματς κι ας μην ήταν ομολογουμένως στην καλύτερή του κατάσταση σ'αυτό το παγκόσμιο.
Οι Ούγγροι θα δουν τι έχουν να κάνουν αλλά νομίζω ότι κάποιοι παίκτες (π.χ. Μπίρος, Γκέργκελι, Ντάνιελ Βάργκα κλπ.) ό,τι είχαν να δώσουν το έδωσαν
Εννοείς τον Ζολτ Βάργκα ο οποίος έπαιξε περιστασιακά στο παγκόσμιο λόγω έλλειψης Μολναρ. Ο Ντάνιελ είναι νομίζω γεννημένος το '83. Όσο για τον Μπίρος είναι στο χέρι του άμα θέλει να παίξει και όσο θέλει, στο Πεκίνο έκανε πάλι όργια. Μιλάμε ίσως για τον καλύτερο σουτέρ του κόσμου έτσι; Και η θέση του φαντάσου είναι στο εξτρέμ του σουτ κανονικά. Ενώ και για Κις και Κάσας πάνω κάτω ισχύουν τα ίδια (μόνο τελειωμένοι δεν είναι).
Σε ό,τι αφορά τα δικά μας και την απερχόμενη φουρνιά...
Εχω διακρίνει μέσα στο forum αρκετές φορές μία τάση απαξίωσης των παικτών που αποτέλεσαν την εθνική ομάδα τα τελευταία χρόνια. Αυτή η τάση το θεωρώ κάπου αναμενόμενο αν και παράλογο, να προέρχεται από την ομοσπονδία και τον Διαθεσόπουλο ο οποίος είναι γνωστό ότι πάντα θέλει να βγάζει την ουρά του απ'έξω στις αποτυχίες ενώ ταυτόχρονα θέλει να καρπώνεται πρώτος τις επιτυχίες. Μέσα στο forum όμως μου κάνει εντύπωση, ελπίζω να μην υπάρχουν τίποτα προσωπικά από κανέναν. Η δική μου άποψη είναι διαφορετική χωρίς να θέλω φυσικά ούτε να γίνω δικηγόρος κανενός, ούτε όμως και να κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου. Θα προσπαθήσω να εκθέσω κάποια επιχειρήματα.
Πρώτα απ'όλα θέλω να μου απαντήσεις vs γιατί αφού μιλάμε πάνω κάτω για τελειωμένους παίκτες πάει ο Ολυμπιακός και παίρνει το Βλοντάκη και του δίνει 100.000 ευρώ και δεν πάει ας πούμε να χτυπήσει τον Μουρίκη ή τον Κολόμβο ή ακόμα καλύτερα τον Βουλγαράκη ή τον Ντούλο ή και τον Χατζηδάκη αν θες; Γιατί κρατάει τον Αφρουδάκη με παρόμοιο ποσό; Γιατί κάνει αύξηση αποδοχών στο Δεληγιάννη; Γιατί επιμένει στο Σχίζα; Γιατί ο Πανιώνιος κρατάει Κοκκινάκη, Θωμάκο, Ρέππα, Μάζη που υποτίθεται ότι έχει και αξιόλογες υποδομές. Οι παράγοντες που παίρνουν τις αποφάσεις είναι όλοι βλάκες κι έχουν λεφτά για πέταμα; Το ξέρεις vs ότι η Βουλιαγμένη έκανε φέτος πρόταση στον Γ. Αφρουδάκη πάνω από 90.000 και την αντίστοιχη (λίγο χαμηλότερα νομίζω) πέρισυ στον Μάζη; Μιλάμε για το Γιαννουρή έτσι;
Η απάντηση στα παραπάνω είναι νομίζω απλή. Γιατί αυτοί όλοι οι παίκτες εξακολουθούν ακόμα και σήμερα το 2009 και είναι οι καλύτεροι και μάλιστα μακράν. Όχι επειδή το λέω εγώ, αλλά επειδή το λένε τα αποτελέσματά τους. Ο Ολυμπιακός κέρδισε όλες τις ομάδες πλην Πανιώνιου κατεβαίνοντας στην επίθεση πρόστιο και στην Ευρώπη έμεινε εκτός με μόνο μία ήττα. Ο δε Πανιώνιος με χίλιους μύριους τραυματισμούς απέκλεισε την Ποζίλιπο, δεύτερη ομάδα στην Ιταλία (με Γιάνοβιτς Ζλόκοβιτς) παίζοντας μέσα με Τζαμαντάκη, Μπρεστιάνο το μισό παιχνίδι.
Δεν αποτελεί σοβαρό επιχείρημα ότι κάποιοι είναι απροπόνητοι ή επιλέγουν παιχνίδια. (Ε ασφαλώς και ο Χατζηθεοδώρου δε θα φορτσάρει με το Φάληρο δεν έχει λογο άλλωστε.) Ή ότι δε θα μπορούν να βγάλουν συνεχόμενα παιχνίδια, τη στιγμή που έχουν τέτοια εμπειρία διοργανώσεων που πιστεύω ξέρουν να κάνουν διαχείριση της κούρασης καλύτερα κι από τους εργοφυσιολόγους, όπως άλλωστε το κάνουν τόσοι και τόσοι παίκτες σε άλλα αθλήματα.
Μιλάμε για επαγγελματίες αθλητές οι οποίοι έχουν κάνει τόση προπόνηση στη ζωή τους που πιστεύω δεν τη χωράει ο νους μας.
Αμφιβάλλω αν κανείς από τη νέα γενιά μπορεί να κολυμπήσει σήμερα που μιλάμε δίπλα στο Μάζη ή το Γ. Αφρουδάκη (ούτε καν ο αδελφός του).
Αν κάποιος είχε την τύχη να παρακολουθήσει προπόνηση της εθνικής στο Ζάππειο πέρισυ και να είχε μέτρα, ας μας πει πως διαμορφώνονταν τα γκρουπ του κολυμπιού κι αν οι πιο γρήγοροι ήταν και οι πιο μικροί σε ηλικία ή ποιοι είχαν τα καλύτερα αποτελέσματα στα διάφορα τεστ που γίνονταν.
Μην πέφτουμε ρε παιδιά στη λούμπα της απαξίωσης. Μας χαρακτηρίζει και σαν λαό αυτό και είναι λίγο απαράδεκτο.
Φυσικά και θα ήταν τεράστια βλακεία να ζητήσουμε από όλους αυτούς τους παίκτες να παίζουν μέχρι τα 40 τους στην εθνική. Πιστεύω δεν θα το ήθελε και κανένας απ'τους ίδιους.
Αν κάποιοι όμως από αυτούς θέλουν (και είναι σε φόρμα εννοείται) και παίζουν και σε θέση που τους έχει η ομάδα ανάγκη, δεν θα πρέπει να έρθουν;
Πώς μπορούμε φερ'ειπίν στη θέση του τερματοφύλακα την κατ'εξοχήν θέση εμπειρίας να παίξουμε με το Γαλανίδη και το Φλέγκα (χωρίς επ'ουδενεί να θέλω να τους μειώσω). Δε λέω βέβαια να παίξουν και οι δύο μεγάλοι. Ένας όμως απ'τους δύο αν έχει τη διάθεση ακόμα να προσφέρει είναι απαραίτητος.
Τα ίδια στον αμυντικό φουνταριστού. Δε μπορούμε να πάμε με το Μιτελούδη ή να αρχίσουμε τις γραφικότητες του Δούμπα που βάφτισε αμυντικό το Χρήστο τον Αφρουδάκη.
Στους φουνταριστούς. Κι εκεί υπάρχει αντίστοιχο πρόβλημα.
Δυστυχώς το σύστημα των υποδομών μας δεν παρήγαγε έτοιμους αντικαταστάτες. Κι αυτό γιατί δεν έχουμε σχολή όπως άλλες χώρες. Υπάρχουν ταλέντα αλλά πρέπει να ενταχθούν σιγά σιγά. Και δε φταίνε οι ίδιοι οι παίκτες φυσικά γι'αυτό.
Το να βγει μια μέρα ο Διαθεσόπουλος και να πει καλώ στην εθνική τους γεννημένους από 1980 και μετά, για να γλυτώσει χρωστούμενα λεφτά, δεν αποτελεί πρόταση ανανέωσης. Η ανανέωση θα πρέπει να γίνει σταδιακά και με στόχο (κι απ'τον κατάλληλο άνθρωπο φυσικά κι όχι έναν απλό εντολοδόχο). Απορώ πραγματικά που αυτός ο παραλογισμός δεν κάνει εντύπωση σε κανέναν.
Το μεγαλύτερο κέρδος της τελευταίας μας εθνικής ήταν ότι κατάφερε να μπαίνει σε όλα τα παιχνίδια και να κυνηγάει τη νίκη. Νομίζει κανείς ότι για τα δεδομένα της Ελλάδας αυτό ήταν εύκολο ή έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη; Μη φτάσουμε τώρα στο άλλο άκρο που χάναμε με τρία γκολ και είμασταν ευχαριστημένοι, ή βάζαμε στόχο την πρόκριση στην οχτάδα. Θα πάμε πίσω 15 χρόνια και μπορεί η σφαλιάρα να είναι τόσο δυνατή που θα μας πάρει πολύ καιρό να συνέλθουμε.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν κι ας κάνουμε την προσπάθεια σωστά και μακάρι στην πορεία να πάει το όλο εγχείρημα τόσο καλά που να φτάσουμε στους Ολυμπιακούς και όντως να μην υπάρχει κανένας γεννημένος πριν το '80. Μην κάψουμε μια ολόκληρη φουρνιά νέων παικτών που θα χρεωθούν αποτυχίες κι εξεφτελισμούς χωρίς να φταίνε. Μόνο ένας δρόμος υπάρχει κατά τη γνώμη μου. Οι νέοι να γαλουχηθούν δίπλα σε κάποιους παλιούς που θα τους βάλουν και στο πνεύμα της εθνικής ανδρών, όπως φαντάζομαι συνέβη κάποια στιγμή παλιότερα που κι αυτοί ξεκίνησαν δίπλα σε μεγάλους παίκτες. Αυτή είναι η σωστή εξέλιξη των πραγμάτων όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και στη ζωή.
(Τώρα βέβαια εγώ μπορεί να το λέω, αλλά το αν αυτοί οι όποιοι παλιοί θα θελήσουν να προσφέρουν είναι άλλη ιστορία. Θα είναι πάντως υποχρέωσή τους απέναντι στο άθλημα που υπηρετούν και που και οι ίδιοι μόχθησαν για να πάει ψηλά.)