Len Trophy 2009-2010

[lupo]

Στη σωματική επαφή, πάντως, υστερούμε. Ελάχιστοι προπονητές βελτιώνουν τους παίκτες στο πώς να βάζουν το σώμα τους σε σχέση με τον αντίπαλο, με αποτέλεσμα οι παίκτες ό,τι μαθαίνουν να το μαθαίνουν εμπειρικά, συνήθως μετά τα 27-28, και να το λειτουργούν όχι ως απαραίτητο συστατικό ενος αθλήματος επαφής αλλά ως συμπλήρωμα της μουρμούρας προς τους διαιτητές.

Συμφωνω απολυτα. Δινουμε πολυ σημασια στο κολυμπι, και καλα κανουμε, αλλα δεν δινουμε πολυ σημασια στην ατομικη προπονηση, που ονομαζω εγω, που μαθαινει στα παιδια των 14,15,16 χρονων να παιρνουν σωστες τοποθετησεις στο σωμα τους αναλογα με την θεση που παιζουν. Πραγμα το οποιο μαθαινουν οι Σερβοι στα παιδια τους απο μικρα.

[tovarich]

Αν και δεν θα συνεχίσουν πια τα «δελφίνια» το ταξίδι τους στην Ευρώπη

Γιατί ονομάζονται οι παίχτες της ΝΕΠ "δελφίνια"; Πιο λογικό δεν είναι να ονομάζονται "φάλαινες";

[waterboys]

εγω παλι βλεπω ακριβως το αντιθετο! οι ξενοι, βασικα Ουγγροι και Γιουγκοι, υπερεχουν πολυ σε τεχνικη και κορμια, οχι σε τακτικη... επιπλεον θεωρω οτι οι δικοι μας ειναι αρκετα καλοι σε τακτικη, ακριβως γιατι αναγκαζονται να δωσουν βαση εκει επειδη μας λειπουν τα κορμια και η καλη τεχνικη...

Διαφωνώ τελείως με αυτό που λες και θα εξηγήσω γιατί κι όσοι έχουν όρεξη ας κάτσουν Κυριακάτικα να διαβάσουν, γιατί δυστυχώς θα τραβήξει σε μάκρος. Ζητώ συγνώμη εκ των προτέρων.

Ας υποθέσουμε σήμερα ότι κάναμε ένα υποθετικό πείραμα και παίρναμε την εθνική ομάδα της Ουγγαρίας, της Σερβίας και της Ελλάδας (την κανονική όμως αυτή δηλαδή που πήγε στην τελευταία Ολυμπιάδα). Και τους λέγαμε το εξής:
Θα κολυμπήσετε όλοι από ένα κατοστάρι σπριντ ελεύθερο, θα κάνετε μία επανάληψη στον πάγκο στο μάξιμουμ των κιλών που μπορείτε και θα κάνετε κι ένα σουτ στο τέρμα με όλη σας τη δύναμη.

Μετράμε τα αποτελέσματα και βγάζουμε τους μέσους όρους.

Πόσα κιλά παραπάνω θα σηκώσανε αυτοί στον πάγκο από μας? Άντε να σηκώνουν πέντε μάξιμουμ δέκα.
Πόσο πιο γρήγορα να κολυμπούν το κατοστάρι? Μισό με ένα δευτερόλεπτο το πολύ, αν δεν είμαστε το ίδιο ή και γρηγορότεροι.
Πόσο πιο δυνατά θα σουτάρουν? Πέντε χιλιόμετρα την ώρα το πολύ κι αυτό μόνο οι Ούγγροι.
Μη νομίζεις ότι αυτά που λέω είναι υποθετικά νούμερα είναι πολύ κοντα στην πραγματικότητα (έχουν γίνει δηλαδή κατά καιρούς αντίστοιχες μελέτες και μετρήσεις, μπορούν να ρωτήσουν τον καθηγητή της ειδικότητας στο πόλο στα ΤΕΦΑΑ κύριο Πλατάνου οι ενδιαφερόμενοι).

Που θέλω λοιπόν να καταλήξω:

Πριν από είκοσι και παραπάνω χρόνια, πριν την εποχή της διπλής προπόνησης στην Ελλάδα, ίσχυε όντως η διαφορά στη δύναμη ή στις "αθλητικές ικανότητες" για να το πούμε πιο σωστά. Σήμερα που το γυμναστήριο και η εντατική προπόνηση είναι δεδομένα στο Ελληνικό πόλο οι διαφορές που προϋπήρχαν έχουν πια ισοσκελιστεί.

Θα συμφωνήσω με αυτά που λένε lupo και vs για την σωστή τοποθέτηση του σώματος.

Αυτό, η τοποθέτηση του σώματος δηλαδή, είναι κομμάτι της ατομικής τακτικής. Το να μπορείς φερειπίν να τοποθετείς το σώμα σου με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορείς να κερδίζεις φάουλ στην περιφέρεια ή να "γυρνάς" τον αμυντικό αν είσαι φουνταριστός ή να μαρκάρεις τον φουνταριστό αν είσαι αμυντικός.
Και δεν είναι μόνο αυτά ατομική τακτική.
Παραδείγματα ατομικής τακτικής είναι η τοποθέτηση του σώματος στην άμυνα ζώνης, ο τρόπος με τον οποίο θα κάνεις μπλοκ στη ζώνη και στον παίκτη λιγότερο ή στην επίθεση το πως θα σουτάρεις για να αποφύγεις το μπλοκ, το πως θα βάλεις το σώμα σου για να μπορεσεις να σουτάρεις μετά από φάουλ έξω από τα πέντε μέτρα και αρκετά άλλα.

Πέραν όμως από την ατομική τακτική που είναι σίγουρα πολύ σημαντική και αναγκαία υπάρχει και ο σπουδαιότερος τομέας της ομαδικής τακτικής.

Και αν στην ατομική τακτική θες με εμπειρία θες με ένστικτο σαν Έλληνες τα βολεύουμε, στην ομαδική τακτική είναι που κατά τη γνώμη μου τα κάνουμε θάλασσα.

Και για να επανέλθω, το επιχείρημα του diogo, αν το καταλαβαίνω καλά, είναι το εξής: Επειδή Γιούγκοι και Ούγγροι υπερέχουν σε δύναμη και τεχνική από εμας, εμείς είμαστε πιο καλοί στην τακτική. Παίζουμε δηλαδή πιο "έξυπνα" για να το πούμε αλλιώς, προκειμένου να ανταπεξέλθουμε.

Εγώ λοιπόν σ'αυτό διαφωνώ κι όχι μόνο γιατί τα περί υπεροχής είναι πια ουσιαστικά λίγο πολύ μύθος όπως είπα παραπάνω, αλλά γιατί λέγοντας σωστή ομαδική τακτική δεν εννοώ ποτέ την πονηρή ή έξυπνη τακτική. Ίσα ίσα που η σωστή είναι εντελώς αντίθετη από την "πονηρή".

Θα προσπαθήσω να εξηγήσω τι εννοώ με δύο απλά αλλά όχι τυχαία παραδείγματα, καθώς αποτελούν συνηθισμένες τακτικές πολλών ελληνικών ομάδων.

Ένας τομέας της ομαδικής τακτικής είναι η αμυντική κόντρα πέντε εναντίον έξι.
Έξυπνη ή πονηρή τακτική είναι η οδηγία ενός προπονητή να μαρκάρει η ομάδα του που αμύνεται την πρώτη πάσα, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να καθυστερήσει τη μετάβαση της μπάλας στην επίθεση, δίνοντας έτσι το χρόνο στον φουνταριστό να καλύψει.
Για προσπάθησε να το κάνεις αυτό με αντίπαλο τη Σερβία ή την Ουγγαρία. Το πιο πιθανό θα είναι να βρεθείς αντί για πέντε εναντίον έξι να μαρκάρεις τέσσερεις εναντίον πέντε ή τρεις εναντίον τεσσάρων κ.ο.κ. Ανάλογα πάντα με το πόσοι παίκτες σου θα φεύγουν από τη σωστή αμυντική τους θέση για να βγαίνουν να μαρκάρουν τα διαδοχικά εξτρέμ που θα ανοίγονται.

Δεν θα δεχτείς λοιπόν γκολ γιατί ο αντίπαλος είναι δυνατότερος ή γρηγορότερος ή έχει "κορμί" ή ανώτερη τεχνική (σαν την ανοησία που διαρκώς επαναλαμβάνει ο Δούμπας ότι οι Έλληνες δεν έχουμε σουτ) αλλά γιατί ξέρει να αναγνωρίζει και να διαβάζει την κάθε φάση που δημιουργείται καλύτερα από σένα.
Δεύτερο παράδειγμα.
Παίζεις με παίκτη λιγότερο κι επειδή αναγνωρίζεις ότι η αντίπαλη επίθεση έχει έναν πολύ καλό σουτέρ που παίζει πχ στο εξτρέμ του σουτ, λες ότι θα πρεσάρω αυτόν τον καλό παίχτη κάθε φορά που παίρνει την μπάλα και θα οδηγήσω το σουτ να γίνει από μία άλλη θέση που αγωνίζεται πιο αδύναμος σουτέρ.
Αυτή είναι η "πονηρή" τακτική.
Το αποτέλεσμα της απέναντι σε μια ομάδα που ξέρει πόλο και μπορεί δηλαδή να διαβάσει την διάταξη της άμυνας θα είναι είτε να δεχτείς γκολ από το δοκάρι της μεριάς που θα πρεσσάρεις, είτε ένα σουτ με πολύ καλές προϋποθέσεις και από πολύ κοντινή απόσταση από την αντίθετη πλευρά.

Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα και είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχει και αντίλογος, όπως είπα σε παραπάνω post η συζήτηση είναι μεγάλη.

Η άποψή μου πάντως και νομίζω ότι την εξήγησα επαρκώς είναι ότι στην ομαδική τακτική είμαστε ακόμα πίσω. Αυτό εισπράτω προσωπικά παρακολουθώντας αγώνες της Α1. Θέλετε γιατί δεν έχουμε αυτό που λέγεται σχολή και δεν μαθαίνουμε το πόλο σωστά από μικροί. Θέλετε γιατί οι προπονητές μας δεν είναι σε θέση οι περισσότεροι να το διδάξουν. Θέλετε γιατί προτιμάται η εύκολη λύση του αφήνω τον πιο αδύναμο παίκτη να σουτάρει στην άμυνα και στην επίθεση βάζω το φουνταριστό μου να χτυπιέται με το που περνάει η μπάλα και μετά διαμαρτύρομαι στους διαιτητές. Πραγματικά δεν μπορώ να ξέρω.
Η ουσία πάντως είναι ότι μόλις βγουμε στα κύπελλα Ευρώπης οι ομάδες μας που έρχονται από πιο χαμηλές θέσεις δεν τα καταφέρνουν πολύ καλά.

Για μένα οι λόγοι είναι καθαρά τεχνικοί. Οι έξυπνες και πονηρές τακτικές που πιάνουν στο πρωτάθλημα δεν επαρκούν απ'ότι φαίνεται έξω από τα στεγανά του πρωταθλήματός μας. Και τα αποτελέσματα το αποδεικνύουν πιστεύω περίτρανα.

Τι μπορεί να γίνει, λοιπόν, με τους προπονητές και την επιμόρφωσή τους ;

Δεν μπορώ να ξέρω και ίσως και θα ήταν και αλαζονικό από μέρους μου να απαντήσω. Σίγουρα πάντως το θέμα εφάπτεται και των αρμοδιοτήτων της ομοσπονδίας. Το σίγουρο πάντως είναι πως για να μπορέσεις να μάθεις κάτι καινούργιο θα πρέπει να είσαι έτοιμος να παραδεχτείς πως δεν ξέρεις ήδη τα πάντα γύρω από το αντικείμενο αυτό.

[vs]

... υπάρχει κάποιος που να ξέρει τα πάντα ; Υπάρχει κάποιος που να γεννήθηκε ήδη γνωρίζοντας αυτά τα οποία πλέον γνωρίζει ;

Για τα υπόλοιπα θα επανέλθω λίγο αργότερα. Κάποια δεν τα γνώριζα καν, σε κάποια συμφωνώ αλλά σε κάποια (όπως π.χ. το σουτ) διαφωνώ.

[DIOGO]

πολυ ενδιαφερουσα και καλοδιατυπωμενη η αποψη του waterboys, με κατι τετοια ανεβαινει το επιπεδο του forum... εγω ειναι αληθεια οτι απο ειδικα θεματα τεκτικης δεν ξερω και πολλα... απλα στο θεμα κορμια, τα τεστ δεν ειναι καθρεφτης.. πρεπει να δουμε και αλλα πραγματα, οπως ποσο ψηλα ειναι ενα μπλοκ του filipovic σε σχεση με του Ντοσκα, ή απο ποσο ψηλοτερα σουταρει ο kis σε σχεση με τον Μυλωνακη... βαλτε και σε συγκριση με οποιον διαλεξετε εσεις, δυο "δικους" μας, τον Σαντα και τον Χαμπερτ, ή ακομα παλιοτερα τον Απανασενκο... εχουν βγει τετοιοι Ελληνες παικτες ποτε? που να συνδυαζουν τετοιο μεγεθος με τετοια τεχνικη? (φοβαμαι οτι οσο και να ψαξετε , θα καταληξετε εκει που κατεληξα και εγω,,, ΝΑΙ! υπαρχουν! ο Διαμαντιδης, ο Σχορτσιανιτης... ) ...
...τετοιοι παικτες ομως, συνηθως υπερισχυουν οποιασδηποτε τακτικης...

[waterboys]

Κοίταξε δεν αντιλέγω πως ο σωματότυπος παίζει ρόλο στο πόλο, απλά δεν παίζει τον σημαίνοντα ρόλο. Και πέραν του γεγονότος ότι τα τελευταία χρόνια οι μεγάλες διαφορές στη σωματοδομή έχουν σχεδόν ισοσκελιστεί, σε αρκετές περιπτώσεις εξακολουθούν να υφίστανται. Σίγουρα δεν υπάρχει αμφιβολία επ'αυτού.

Πόσο ρόλο παίζουν όμως τελικά?

Μήπως πολλοί προπονητές τις επικαλούνται πάρα πολύ συχνά θέλοντας ίσως να αποκρύψουν κατά αυτόν τον τρόπο άλλες αδυναμίες των ομάδων τους?

Για να ενισχύσω το επιχείρημα θα αναφέρω άλλο ένα παράδειγμα μέσα από το παγκόσμιο πόλο, αυτό των Ολλανδών.
Οι Ολλανδοί πραγματικά είναι "κορμιά" όπως λες με όλη τη σημασία της λέξης. Έχουν εμφανίσει κατά καιρούς παιδιά με αναμφισβήτητα εντυπωσιακά φυσικά προσόντα. Κι όχι μόνο αυτό. Είναι και τρομεροί κολυμβητές, (έχουν εξάλλου και μεγάλη παράδοση στο κολύμπι), αλλά και φοβεροί σουτέρ. Πολύ δυνατά χέρια, καλές προσποιήσεις, καλά πόδια, εν ολίγοις έχουν πολύ καλά όλα τα βασικά στοιχεία του πόλο.

Αν παρακολουθήσει κανείς το ζέσταμα πριν από έναν αγώνα μεταξύ Ολλάνδικής κι Ελληνικής ομάδας χωρίς να ξέρει τίποτα περισσότερο για τη δυναμικότητά τους και του ζητηθεί να προβλέψει το νικητή βάζω στοίχημα ότι δέκα στις δέκα φορές θα πει ότι καλύτεροι του φαίνονται οι Ολλανδοί.

Κι όμως πως εξηγείται το γεγονός ότι τους έχουμε πάρει φαλάγγι σε όλα τα επίπεδα την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον? Η απάντηση βρίσκεται κατά τη γνώμη μου σε αυτά που έγραψα παραπάνω.
Στα ομαδικά αθλήματα δηλαδή η δύναμη, η φυσική κατάσταση και προπάντων η τεχνική κατάρτηση, είναι αναμφισβήτητα πολύ σημαντικά στοιχεία. Ενώ όμως είναι απαραίτητα δεν είναι αυτά που θα κάνουν κατά τη γνώμη μου την τελική ειδοποιό διαφορά.
Η κατανόηση και η εφαρμογή της σωστής ομαδικής τακτικής είναι και θα παραμένει για πάντα το πρωταρχικό στοιχείο που θα διακρίνει την ομάδα που ξεχωρίζει και που θα έχει επιτυχίες σε βάθος χρόνου.
Νομίζω πως λέω κάτι αυτονόητο, υπάρχουν άλλωστε άπειρα παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν.