ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ - ΛΟΝΔΙΝΟ 2012

Ανοικτή συζήτηση για το άθλημα της υδατοσφαίρισης στην Ευρώπη και την Παγκόσμια κοινότητα.

Συντονιστής: Lambros10

Δημοσίευσηαπό waterboys » Παρ Αύγ 17, 2012 9:51 pm

Ελλάδα

Έχει περάσει πια μια βδομάδα από το τέλος της Ολυμπιάδας και θα ήθελα με λίγο πιο καθαρό μυαλό να γράψω ορισμένα πράγματα για την ομάδα μας.

Είναι βέβαιο πως η εθνική ήθελε πολύ να πετύχει κάτι καλό σε αυτή τη διοργάνωση αλλά τελικά φάνηκε ότι δε μπορούσε. Έτσι ο ενθουσιασμός που πρόσφερε η καλή εμφάνιση με Κροάτες και Ιταλούς τις δύο πρώτες μέρες, έδωσε τη θέση του στην απογοήτευση μετά την ήττα από την Αυστραλία που σήμαινε και την έξοδο από τη διεκδίκηση μιας καλύτερης θέσης.

Θεωρώ πως αναζητώντας τις αιτίες μιας αποτυχίας είναι άτοπο να καθίσουμε και να αναλύσουμε θέματα που έχουν να κάνουν με συστήματα και τακτική μέσα στο παιχνίδι καθώς στην περίπτωση της Ελλάδας αυτά περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Και θα εξηγήσω γιατί:

Γυρνώντας το χρόνο λίγο πίσω οφείλουμε να παραδεχτούμε πως με τον ερχομό του Σάντρο Καμπάνια το 2003 η εθνική Ελλάδας άρχισε για πρώτη φορά να δουλεύει σε επαγγελματικά πρότυπα στα χνάρια των προηγμένων ομάδων του εξωτερικού. Αυτό σήμαινε πιο επιστημονική προπόνηση, πιο πολλά φιλικά παιχνίδια, πιο υψηλοί στόχοι και γενικότερα πιο καλή οργάνωση. Ο Καμπάνια βρήκε στην Ελλάδα ένα σύνολο με ιδιαίτερα ταλαντούχους παίκτες σε όλες τις θέσεις το οποίο όμως σύνολο δεν είχε δουλευτεί ποτέ σωστά στο εθνικό επίπεδο προκειμένου να έρθουν καλά αποτελέσματα. Ο ίδιος καθώς ερχόταν από μία χώρα πιο προηγμένη στο πόλο από την Ελλάδα, μετέφερε τις παραστάσεις που είχε τόσο ως αθλητής όσο και ως προπονητής κυρίως σε θέματα που είχαν να κάνουν με τον τρόπο δουλειάς προκειμένου να επιτευκτούν υψηλοί στόχοι. Με αυτού του είδους την καθοδήγηση λοιπόν η εθνική πέτυχε σπουδαία αποτελέσματα με αποκορύφωμα την τέταρτη θέση στους Ολυμπιακούς της Αθήνας και την Τρίτη θέση στο παγκόσμιο του Μόντρεαλ. Από κει και πέρα ο Καμπάνια φαινόταν ότι άρχιζε να συγκρούεται με τη ριζωμένη κακή νοοτροπία παικτών οι οποίοι καλώς ή κακώς είχαν μάθει όλα τα χρόνια στην Ελλάδα να είναι πρώτοι χωρίς να μοχθούν ιδιαίτερα, κάτι το οποίο εντάσσεται στη γενικότερη νοοτροπία του ότι το υλικό της Ελλάδας ήταν τόσο καλό που ο οποιοσδήποτε προπονητής και να ήταν θα έφερνε αυτά τα αποτελέσματα και καλύτερα. Κάπως έτσι άρχισε να αμφισβητείται ο Σάντρο και φτάσαμε στο 2008 όπου η Ελλάδα υποτίμησε τη διοργάνωση της Μάλαγας και σε ένα παιχνίδι που πίστευε ότι θα το κέρδιζε με κατεβασμένα χέρια έχασε από τους Ρώσους και μαζί έχασε την πρόκριση για το παγκόσμιο του 2009 στη Ρώμη. Το γεγονός αυτό έφερε μεγάλη πίεση στην ομάδα καθώς έπρεπε να ανέβει στο βάθρο στο Πεκίνο πλέον για να προκριθεί στη Ρώμη και κάτω από αυτό το βάρος η πρόκριση στα ημιτελικά χάθηκε γρήγορα, παρόλο που στη συνέχεια η ομάδα χωρίς άγχος κατέκτησε την έβδομη θέση δείχνοντας ότι ίσως θα μπορούσε να είχε πετύχει και κάτι καλύτερο. Για τους αμφισβητίες του Καμπάνια όμως αυτά ήταν ψιλά γράμματα, καθώς υπήρχε έδαφος για απαξίωση και τα αυτιά του προέδρου ήταν πρόθυμα να ακούσουν...

Είναι χρήσιμο να ξαναθυμηθούμε αυτό το μικρό χρονικό γιατί αποτέλεσε την απαρχή μιας χιονοστοιβάδας λαθών στους χειρισμούς των θεμάτων της εθνικής ομάδας, λάθη μη αναστρέψιμα που αποτέλεσαν και τους βασικούς λόγους που φτάσαμε στο σήμερα. Υπό αυτήν την ένοια θα ήθελα να επαναλάβω κάτι που το έγραψα και στο ποστ μετά την ήττα από τους Αυστραλούς. Θα αποτελούσε πλεονασμό να απαιτούμε στην παρούσα φάση καλά πλασαρίσματα ή πολύ περισσότερο μετάλια από αυτήν την εθνική ανδρών. Το ότι καταφέραμε και προκριθήκαμε αποτελεί από μόνο του μια μεγάλη επιτυχία. Από εκεί και πέρα ήταν, όπως έγραψα, μια ζαριά το τι θα κάνουμε. Σίγουρα πιστέψαμε μετά από τις δύο πρώτες μας καλές εμφανίσεις (κατά σύμπτωση απέναντι στις δύο ομάδες του τελικού) ότι ίσως θα μπορούσαμε να πετύχουμε κάτι καλό, αλλά οι όποιες ελπίδες δημιουργήθηκαν, γκρεμίστηκαν γρήγορα. Και βέβαια υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που χρησιμοποίησα τον όρο «ζαριά», λόγοι που έχουν βασικά να κάνουν με τους χειρισμούς της ομοσπονδίας τόσο στο θέμα της ανανέωσης της ομάδας όσο και στις επιλογές προπονητών. Προσωπικά έχω αναφερθεί πολλάκοις κι επισταμένα και στα δύο. Διαβάζοντας μάλιστα τα ποστ μου πάνω στο συγκεκριμένο θέμα διαπιστώνω με λύπη ότι έχω πέσει μέσα εκατό τοις εκατό και μάλιστα κάποια τα έχω γράψει 2 και 3 χρόνια πριν.
O λόγος βέβαια που το αναφέρω δεν είναι αυτός. Περισσότερο θεωρώ πως υπάρχει ανάγκη τώρα να μην επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος. Πρέπει δηλαδή να ξεκινήσει ο επανασχεδιασμός της εθνικής ομάδας άμεσα. Είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί το άθλημα μέσα στη γενικότερη οικονομική κατάσταση σβήνει. Και το πρώτο πράγμα που αυτή τη στιγμή χάνεται είναι ο επαγγελματισμός των αθλητών. Όταν σήμερα το 80% των ομάδων συζητάει για μία προπόνηση την ημέρα τότε με απλή λογική γίνεται κατανοητό ότι η διαφορά μας με τις ξένες ομάδες θα μεγαλώνει αντί να μικραίνει. Αν η Ελλάδα έκανε κάποια άλματα προόδου μέσα στην προηγούμενη δεκαετία αυτά δεν έγιναν μόνο επειδή βγάλαμε κάποια ταλέντα. Έγιναν πρωτίστως μέσα από τη σκληρή δουλειά των υπαρχόντων ταλέντων. Μια δουλειά που ξεκίνησε στα σωματεία κι έφτασε και γιγαντώθηκε στην εθνική ομάδα. Αν λοιπόν αυτή τη στιγμή τα σωματεία καταρρέουν οικονομικά και δε μπορούν να περέχουν τις σωστές συνθήκες προπόνησης τότε υπάρχει επιτακτική ανάγκη να το κάνει αυτό η εθνική ομάδα, όπως εξάλλου έχει γίνει και αρκετές φορές στο παρελθόν και στην ιστορία.

Την προηγούμενη φορά μας πήρε ενάμισυ χρόνο μόνο και μόνο για να βάλουμε προπονητή, τώρα θα πρέπει αύριο κιόλας αυτά τα θέματα να μπουν κάτω και να τελειώσουν. Και το πρόσωπο του προπονητή είναι σημαντικό, δε μας παίρνει για πειραματισμούς. Όπως επίσης είναι σίγουρο και το ότι ο προπονητής αυτός θα πρέπει να βοηθηθεί ούτως ώστε να καταρτιστεί ένα πρόγραμμα τετραετές με ενδιάμεσους σταθμούς τα δύο Παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα που θα μεσολαβήσουν. Αυτά όλα θα έχουν ένα κόστος. Κι αν τα χρήματα δε βγαίνουν στην ομοσπονδία θα πρέπει να προσπαθήσει να τα βρει. Δεν υπάρχουν πια άλλες δικαιολογίες, η κατάσταση είναι γνωστή εκ των προτέρων. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ανακάμψουμε. Διαφορετικά θα ξαναγίνουμε μια ομάδα δορυφόρος των μεγάλων που το μόνο στο οποίο θα προσδοκούμε θα είναι μια πρόκριση σε μια μεγάλη διοργάνωση και ένα καλό πλασάρισμα. Ας κάνουμε λοιπόν μια έκκληση σήμερα να υπάρξει σύνεση και λογική και αυτά τα απλά πράγματα να ληφθούν υπόψιν από αυτούς που θα λάβουν τις αποφάσεις. Αγωνιστικά υπάρχει έμψυχο υλικό αυτή τη στιγμή ενώ υπάρχει και φως ελπίδας από τις μεταγενέστερες γενιές. Οργάνωση θέλουμε και πρόγραμμα.

Ας είμαστε λοιπόν και για μια φορά εμείς (δηλαδή το πόλο) που θα κάνει τις σωστές κινήσεις. Κι ας είμαστε εμείς που θα κάνουμε υπερήφανους ξανά μια μέρα τους Έλληνες για τις επιτυχίες της εθνικής ομάδας. Υπάρχουν οι δυνατότητες αλλά και το σημαντικότερο υπάρχει και η εμπειρία από τα λάθη του παρελθόντος!
Άβαταρ μέλους
waterboys
 
Δημοσιεύσεις: 300
Εγγραφή: Πέμ Ιουν 04, 2009 3:30 am

Προηγούμενη

Επιστροφή στο Διεθνής Υδατοσφαίριση

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 12 επισκέπτες

cron