απόσπασμα απο το άρθρο "Η αποτυχια των εφήβων στο Πανευρωπαϊκο στην Σόφια" του site www.h2opolo.gr ....
Περισσότερος κοσμος γνωριζει οτι για να επιλεγεις στις μικρες Εθνικες ομαδες πρεπει να αποκτησεις πελατιακες σχεσεις με τους υπευθυνους των τμηματων ή καποιους παραγοντες ετσι ωστε ο παίκτης μιας ομαδος να γινει μέλος των μικρών Εθνικών ομάδων.
Δεν εξηγειται διαφορετικά το οτι των περισσότερων γνωστων παραγοντων τα παιδια ειναι στις Εθνικές ομάδες ή το παιδι του πρωην υδατοσφαιριστη, συνηθως ειναι και μέλος αυτων των ομάδων,λες και επειδη ο μπαμπας ή μαμα ηταν καλη αθλητρια πρεπει ναι και καλά να γινει και το παιδί.
Δεν ειναι τυχαιο,οτι οσα παιδια εχει επιλέξει ο κος Δαμάσκος(αληθεια εχει διπλωμα γυμναστη ο Εθνικος προποτητης) συνεχιζουν μέχρι και σημερα στις μεγαλυτερες Εθνικές ομάδες (μεχρι Εφηβων δηλαδη,γιατι μετα ειναι πλεον ποιο αξιοκρατικα τα κριτηρια) λες και δεν υπάρχουν άλλοι αθλητες που μοχθουν,προσπαθουν εχουν και τα προσοντα αλλά δεν εχουν καλες δημοσιες σχεσεις.Τελικα αυτες οι Εθνικες ομάδες ειναι για αυτους που αναπτυσσουν πελατιακες σχεσεις με παράγοντες (και για να μη παρεξηγηθω,δεν εννοω χρηματισμο).
Επισης,πως ειναι δυνατον να υπάρχουν προπονητες στις υποδομες των Εθνικών ομάδων χωρις διπλωμα γυμναστη,λες και δεν υπάρχουν άλλα αξιολογα και νεα παιδια μ ορεξη και νέες τεχνικες προπονησης ν ανταποκριθουν στις απαιτησεις της θέσης.
.....
.....
.....
γιατί για όλα αυτά εμείς μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια;
Αλλά και αν τα ξεσταυρώσουμε, πιστεύετε οτι μπορούμε να πετύχουμε τίποτα ή τσάμπα η προσπάθεια κ ο κόπος μας;