από vs » Τετ Σεπ 09, 2009 11:46 pm
Στο μπάσκετ υπάρχει ένας σοβαρός παράγοντας που πράγματι παράγει : λέγεται Βασιλακόπουλος. Και εκεί υπάρχουν αλληλοεξυπηρετήσεις (προσωπικές και κομματικές) αλλά περιορίζονται στο βαθμό που ο στόχος επιτυγχάνεται. Στο πόλο, ούτε γνώση υπάρχει ούτε μέτρο. Έκατσε μια φουνριά καλών παικτών και αυτό ήταν.
Κάποια στιγμή και στο μπάσκετ υπήρξαν φαινόμενα του στυλ άνθρωποι της ομοσπονδίας να κάθονται πίσω από τον πάγκο και να δίνουν εντολές στον προπονητή ποιον να βάλει και ποιον να βγάλει κλπ. όμως έμαθαν από τα λάθη τους.
Τα ευρώ, ψηλέ, δε φταίνε, διότι και στις άλλες χώρες υπάρχουν τα ίδια (ανάμεσα στο μπάσκετ και το πόλο), οπότε η σύγκριση παραμένει στα ίδια επίπεδα. Επιπλέον, στο μπάσκετ το πρωτάθλημα έχει προ πολλού ξεφτιλιστεί από τους πολλούς ξένους και τις ομάδες που χρεωκοπούν στο μέσον της χρονιάς αλλοιώνοντας τη διοργάνωση. Άρα ούτε αυτό στέκει.
Όμως και στο μπάσκετ υπήρξε πτώση στα μέσα των '90s, όταν αποσύρθηκε η παλιά φουρνιά. Μήπως αυτό τελικά είναι το πρόβλημα και το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη υπομονή ; Γιατί είναι τόσο αφύσικο αυτό ;
Μήπως στο πόλο, που οι εθνικές ομάδες δουλεύουν μαζί το 1/3 της χρονιάς είναι πιο επιτακτική ανάγκη να τις αναλάβουν γνώστες ; Γιατί στο μπάσκετ τα επιτελεία, αν μη τι άλλο, έχουν γνώση. Στο πόλο έχουμε προπονητές που δούλεψαν σε ομάδα για τελευταία φορά πριν από μια 15ετία (μερικοί και περισσότερο, άλλοι δεν έχουν δουλέψει καθόλου). Όσο και να ενημερώνονται, όλο και κάπου θα έχουν σκουριάσει.
Σκεφτείτε μόνο ότι με εξαίρεση την περίοδο 1993-2005 (ουσιαστικά τη δεκαετία της καλής φουρνιάς) σε όλες τις υπόλοιπες διοργανώσεις ο στόχος ήταν να προκριθούμε και μετά να μπούμε στην 8άδα. Και σχεδόν ποτέ δεν μπαίναμε, παρότι υπήρχε ενιαία ΕΣΣΔ και ενιαία Γιουγκοσλαβία ... άρα δεν είναι τυχαίο.