Μια φορά κι έναν καιρό...

[fotis2310]

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ .... ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ >>>>

ΜΩΜΟΓΕΡΟΙ

- Στις περιοχές της Μακεδονίας, Θράκης και Θεσσαλίας εμφανίζεται το έθιμο των μεταμφιέσεων, που φαίνεται πως έχει σχέση με τους καλικάντζαρους.
Συγκεκριμένα, στα χωριά (Σιταγροί κ.ά.) όπου υπάρχουν πρόσφυγες του Πόντου, την παραμονή των Χριστουγέννων, εφτά άνδρες του χωριού γίνονται οι Μωμόγεροι: η αρκούδα, που συμβολίζει τη δύναμη, η γραία το παρελθόν, η νύφη το μέλλον, το άλογο την ανάπτυξη, ο γιατρός την υγεία, ο στρατιώτης την άμυνα, η κατσίκα το την τροφή και ο Άι Βασίλης είναι η νέα χρονιά που θα έρθει σε λίγες ημέρες. Οι μεταμφιεσμένοι γυρίζουν όλη την ημέρα στους δρόμους με τη συνοδεία ζουρνάδων και νταουλιών .
- Οι επτά πρωταγωνιστές κάνουν μεταξύ τους διάφορα αστεία και από πίσω τους ακολουθεί όλο το χωριό. Ο κάθε μεταμφιεσμένος πλησιάζει ένα άτομο από το πλήθος και δεν το αφήνει ήσυχο, αν δεν προσφέρει κάτι. Αν δεν πληρώσει, τότε του αλείφει το πρόσωπο με "παστί καν" (ξινό γιαούρτι). Συχνά γίνεται και παραγγελία προς τον πρωταγωνιστή, δηλαδή τον πλήρωναν και του ζητούσαν να αλείψει με το ξινό γιαούρτι κάποιο συγκεκριμένο άτομο. Σήμερα ο σκοπός του εθίμου είναι ψυχαγωγικός, ενώ μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ΄50 ήταν ευετηρικός, δηλαδή ανήκε στις εθιμικές εκείνες παραστάσεις, που κατά κανόνα είχαν ένα μαγικό χαρακτήρα και αποσκοπούσαν σε μια εύφορη χρονιά.

[fotis2310]

Προσοχή στο ''τσικνισμα''

[fotis2310]

Το παιδί του Πλούτου και της Φτώχειας
Μια φορά κι έναν καιρό,
κι ένα πρωινό λαμπρό,
.

τότε που οι άνθρωποι πίστευαν,
πως πάνω στο Μύτικα,
στου Όλυμπου την ψηλότερη κορφή,
είχε ο Δίας το θεϊκό του ανάκτορο,
πανηγύρι λαμπρό στήθηκε
και τραπέζι πανώριο στρώθηκε
με όλα του κόσμου τα καλά,
επειδή η Αφροδίτη γεννήθηκε,
επειδή η ίδια η Ομορφιά
στη γη των ανθρώπων κατέβηκε.



Μια βδομάδα πριν
ο πατέρας των θεών
και όλων των θνητών ανθρώπων
έστελνε με τον Ερμή, τον ταχυδρόμο του, προσκλήσεις σε όλους τους θεούς
και στα παιδιά τους,
τους ημίθεους,
και στο γλέντι τους καλούσε,
εκεί επάνω στο Μύτικα,
στο θεϊκό του ανάκτορο.


Όλοι, μα όλοι, με χαρά μεγάλη άρχισαν απ’ το πρωί στο κατάφωτο ανάκτορο να μπαίνουν
και να τρώνε και να πίνουν
και ευχές να δίνουν
για πάντα η Αφροδίτη,
η Ομορφιά η ίδια, να μείνει μαζί τους και στη ζωή όλων άλλο νόημα να δώσει.
Γέλια, τραγούδια και χαρές στο παλάτι μέσα.


Έξω όμως απ’ αυτό, στους μεγάλους κήπους
μια σκιά περιδιαβαίνει.
Άσχημη, βρώμικη
και θλιβερή και θυμωμένη,
που μόνο αυτή δεν κάλεσε
ο Δίας στη γιορτή.
Κατά το συνήθειο της όλο και ψαχουλεύει
κάτι να βρει
πείνα και δίψα να χορτάσει,
κάποιο ρούχο να αρπάξει
τα κουρέλια να σκεπάσει,
κάπως να καταφέρει μέσα να μπει να βολευτεί και να ξαποστάσει. Στάθηκε αδύνατο όμως, αφού το Κράτος και η Βία, οι φρουροί του παλατιού, είχαν πάρει εντολή να μην αφήσουν την Πενία, τη Φτώχεια δηλαδή, να μπει στη γιορτή και με την κακομοιριά της το κέφι, την όρεξη και τη χαρά να διώξει.


Η Πενία, το λοιπόν, έξω τριγυρνώντας, σ΄ έναν θάμνο μεγάλο και ανθισμένο από κάτω βρίσκει τον Πόρο,
τον Πλούτο,
της Μήτιδας το γιο,
όμορφο παλληκάρι που κατά πως φαίνεται παράπιε από το Νέκταρ –το κρασί δεν το ΄ξεραν ακόμη– και γλυκοκοιμόταν. Μαζί του θα πλαγιάσω, σκέφτηκε, που θα ξανάβρω τέτοια τύχη, εγώ η ίδια η Φτώχεια με τον Πλούτο να βρεθώ.
Και πλάγιασε, κα την ίδια τη μέρα που η Ομορφιά γεννήθηκε, η περιφρονεμένη Πενία έπιασε στην κοιλιά της γιο,
που πατέρα του τον Πόρο είχε.


Και ο γιος αυτός
ο Έρωτας είναι,
που `χει μάνα του τη Φτώχεια και πατέρα του τον Πλούτο. Και επειδή τη μέρα που ο Αφροδίτη γεννήθηκε, στην κοιλιά της Φτώχειας πιάστηκε, πιστός ακόλουθος και υπηρέτης της Ομορφιάς έγινε και αυτή παντοτινά τον γοητεύει και σα μαγνήτης τον τραβά.
Ο γιος της Φτώχειας, που λέτε, πάντα φτωχός είναι σε όλη τη ζωή του, και ούτε τρυφερός, όπως λένε οι περισσότεροι,
ούτ’ όμορφος ο ίδιος είναι
(ποιος έχασε τρυφεράδα και ομορφιά για να τη βρει αυτός;), αλλά σαν τη μάνα του είναι σκληρός και ξυπόλυτος και ξερακιανός και άστεγος,
χάμω κοιμάται χωρίς στρωσίδια
και με τη μιζέρια σύντροφος.
Στα κατώφλια των σπιτιών
στα σοκάκια που γυρίζει τον ουρανό έχει για στέγη.


Πήρε κι απ’ τον πατέρα του όμως, τον Πόρο, χαρίσματα και είναι παράτολμος αντρειωμένος και φοβερός κυνηγός που το ταίρι του ψάχνει και στήνει μηχανές και παγίδες με τρόπους σοφούς ή πονηρούς.
Και ούτε θνητός ούτε αθάνατος είναι αλλά την ίδια στιγμή που γεννιέται, πεθαίνει.
Στην ίδια μέρα μέσα τη μια στιγμή ανθίζει και είναι όλο ζωή, όταν αυτό που κυνηγάει το αποχτήσει, και την άλλη πεθαίνει αφού ό,τι αποχτά μέσα από τα δάχτυλα του γλιστράει και το χάνει.
Έχει και δεν έχει, ούτε φτωχός μα ούτε και πλούσιος είναι. Κυνηγός είναι της Ομορφιάς, και του Καλού. Και σαν το αποχτήσει έλλειμμα πάντα έχει και δεν του φτάνει.
Ακόρεστος είναι και ανήσυχος πάντα.
Κυνηγός, παγιδευτής του Καλού και του Ωραίου και θέλει παντοτινά να το κατέχει
Και είναι ο Έρωτας γέννα του Καλού μέσα στην Ομορφιά.
Μια γέννα που ποτέ δεν τελειώνει
.

—Θηρευτής του Καλού
—Γιατί;
—Για να το κάνει δικό του
—Για πόσο;
—Για πάντα
—Και να το γεννάει μέσα στην Ομορφιά;
—Για πάντα
---Και μέσα από τις γέννες αυτές τι ζητάει;
---Την Αθανασία να κερδίσει, ο Έρωτας ούτε θνητός ούτε αθάνατος μιας και παιδί της ....Φτώχειας είναι με πατέρα τον Πλούτο


Διασκευή από το "Συμπόσιον" του Πλάτωνα
Έρωτος Έπαινος Διοτίμας
Κεφ. 2ο 203b

[doom]

Ερωτευμενος Φωτης...

[fotis2310]

Ερωτευμενος Φωτης...

... profanos gia ton DIKOS sou ton Foti !!!

[fotis2310]

αλλο ενα .... άσχετοοοο θεμααα !!!! σε Αθλητικό Forum !!!

ΝΑ ΠΟΙΟΙ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ
«Εμείς είμαστε μασόνοι!» είπαν 4 μέλη του Παιδαγωγικού

Στον πατέρα Γεώργιο Μεταλληνό, που έμεινε άναυδος

«Εμείς είμαστε μασόνοι», είπαν τέσσερα μέλη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στον πατέρα Γεώργιο Μεταλληνό κατά τη διάρκεια της συγγραφής -μαζί με τον καθηγητή Β. Φίλια- του βιβλίου των Θρησκευτικών της Α' Λυκείου. Την αποκάλυψη έκανε ο ίδιος ο πατέρας Μετάλλινος στην Ημερίδα των Θεολόγων στη Λευκάδα πριν από μερικούς μήνες, και καλό θα είναι τώρα που ο νέος υπουργός Παιδείας Άρης Σπηλιωτόπουλος ξεκινάει «από το μηδέν» να το έχει υπόψη του και να μας πει εάν αποδέχεται να καθορίζουν οι μασόνοι -με αυτήν τους την ιδιότητα- την ύλη των βιβλίων μας.
Όπως είπε o π. Γ. Μεταλληνός στο μπλογκ Thriskeftika, «ένα βασικό μειονέκτημα του εκπαιδευτικού έργου είναι τα Αναλυτικά Προγράμματα που συντάσσονται στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Μας δίνουν μετά καλούπια και λένε σε μας τους συγγραφείς να ρίξουμε υλικό μέσα στα συγκεκριμένα καλούπια. Σε μένα λοιπόν και στον κ. Φίλια ανατέθηκε η συγγραφή του βιβλίου της Α΄ Λυκείου. Έπρεπε να γράψουμε και για τη θέση της Εκκλησίας απέναντι σε άλλα θρησκεύματα. Πριν κυκλοφορήσει το βιβλίο οι μασόνοι και οι χιλιαστές μάς έκαναν αγωγές. Ζητήσαμε ακρόαση από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (Π.Ι.). Όταν πήγαμε να τους συναντήσουμε, 4 μέλη του Π.Ι. (η μία ήταν γυναίκα), όχι θεολόγοι, μας είπαν ευθαρσώς: «Εμείς είμαστε μασόνοι». Ο πρόεδρος του Π.Ι. ήρθε σε δύσκολη θέση, αλλά εγώ τους είπα «Αυτό με χαροποιεί», γιατί ξέραμε με ποιους έχουμε να κάνουμε. Τελικά γράψαμε τις ενότητες αναφέροντας αρχικά τη διδασκαλία των μασόνων και των χιλιαστών και μετά τις εγκυκλίους της Εκκλησίας για τις ομάδες αυτές. Μετά από δυο-τρία χρόνια, μια μέρα μου τηλεφώνησε ο κ. Φίλιας και με ρώτησε αν είχα δει τη νέα ενότητα του βιβλίου της Α΄ Λυκείου. Το βιβλίο είχε αλλαχθεί και έγραφε τελείως διαφορετικά από αυτά που εμείς είχαμε γράψει. Κάποιοι δικοί μας έκαναν αλλαγές χωρίς να το ξέρουμε. Τότε ζητήσαμε την απόσυρση συνολικά του βιβλίου και τη συγγραφή άλλου από άλλους συγγραφείς. Αλλά αυτό δεν έγινε».
Εμείς έχουμε μερικές παρατηρήσεις να κάνουμε:

1. Η ομολογία μελών του Π.Ι. ότι είναι μασόνοι φανερώνει ξεκάθαρα γιατί τα βιβλία αποχριστιανίζονται. Πώς μπορούμε να δεχόμαστε τα νέα βιβλία αδιαμαρτύρητα όταν ξέρουμε με βεβαιότητα ότι ανάμεσα στους υπεύθυνους για το περιεχόμενό τους υπάρχουν μασόνοι; Άλλωστε και ο π. Γεώργιος διερωτήθηκε αν και σήμερα υπάρχουν μασόνοι στο Π.Ι. και θεώρησε πως το γεγονός αυτό μπορεί να μας ερμηνεύσει γιατί το μάθημα των Θρησκευτικών πολεμείται.
2. Η ευθύνη για την αλλαγή της ενότητας για τους χιλιαστές ανήκει στο Π.Ι. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μας αποκαλύψουν οι θεολόγοι του Π.Ι. τον συγγραφέα της νέας ενότητας για τους χιλιαστές. Σε κάθε περίπτωση, είναι αντιδεοντολογικό και άδικο να αποδίδεται η νέα ενότητα στον π. Γεώργιο και τον κ. Φίλια (που τα ονόματά τους αναφέρονται ως συγγραφέων του βιβλίου), ενώ την έχουν γράψει άλλοι. Επίσης, είναι ψευδής η πληροφορία ότι οι συγγραφείς συμφώνησαν δήθεν για τη νέα ενότητα για τους χιλιαστές. Ούτε ενημερώθηκαν για την αλλαγή, ούτε πολύ περισσότερο συμφώνησαν με αυτήν.
3. Η νέα ενότητα για τους χιλιαστές πρέπει να αποσυρθεί και να επανέλθει η παλαιότερη που είχαν γράψει οι συγγραφείς του βιβλίου.
Ας τα γνωρίζει αυτά ο κ. Σπηλιωτόπουλος...

[vs]

Ειλικρινά δεν ξέρω αν οι μασώνοι είναι πραγματικά τόσο ανθέλληνες και αντιορθόδοξοι όπως τους παρουσιάζουν αλλά από όσα έχω ακούσει δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει περίπτωση να γίνεις υπουργός χωρίς να είσαι μασώνος.

[fotis2310]

....ανθέλληνες και αντιορθόδοξοι όπως τους παρουσιάζουν .....να φανταστώ ότι υπάρχει περίπτωση να γίνεις υπουργός χωρίς να είσαι μασώνος.

ειναι και ετσι ???

ωχχχχ αν το μαθουν ... κινδυνευωωωω

[fotis2310]

το παρακάτω ισως να σας εχει ερθει και στο mail σας ... ειμαι σιγουρος ....
αν ΝΑΙ & ΟΧΙ ...3αναδιαβάστε το !!! α3ιζει ...ΜΗΝΥΜΑ ΖΩΗΣ
εμενα μου το έστειλε φίλος παικτης της ανδρικής μας ομάδας ... ο οποιος δεν μου έστειλε ... μεχρι τωραααααα ...κανένα mail ... τον ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩ


"Βρέθηκα σε ένα κατάστημα, στο διάδρομο με τα παιχνίδια.

Με την άκρη του ματιού μου, παρατήρησα ένα αγοράκι γύρω στα πέντε, το οποίο κρατούσε μια κούκλα.
Δε σταματούσε να της χαϊδεύει τα μαλλιά και να τη σφίγγει προσεκτικά πάνω του.

Αναρωτήθηκα για ποιον προοριζόταν αυτή η κούκλα.

Το αγοράκι γύρισε κάποια στιγμή προς την κυρία που βρισκόταν πλάι του:
«Θεία μου, είσαι σίγουρη ότι δε μου φτάνουν τα λεφτά;»

Η γυναίκα του απάντησε χάνοντας κάπως την υπομονή της:
«Είπαμε ότι δεν έχεις αρκετά λεφτά για να την αγοράσεις.»

Έπειτα, η θεία του του ζήτησε να μείνει εκεί και να τον περιμένει για λίγο, κι εκείνη έφυγε βιαστικά. Το αγοράκι κρατούσε ακόμη στα χέρια του την κούκλα.

Τελικά, κατευθύνθηκα προς το παιδί και το ρώτησα σε ποιον ήθελε να δώσει την κούκλα.
«Αυτή την κούκλα την ήθελε η αδερφή μου περισσότερο από καθετί για τα Χριστούγεννα. Ήταν σίγουρη ότι θα της την έφερνε ο Άι-Βασίλης.»
Του είπα τότε ότι μπορεί και να της την έφερνε, κι εκείνο μου είπε θλιμμένο:
«Όχι, ο Άι-Βασίλης δεν μπορεί να πάει εκεί που είναι τώρα η αδερφή μου... Πρέπει να δώσω την κούκλα στη μαμά μου να της την πάει.»

Τα μάτια του ήταν πολύ θλιμμένα ενώ έλεγε αυτά τα λόγια.

«Πήγε να συναντήσει τον Χριστούλη. Ο μπαμπάς λέει ότι και η μαμά θα πάει να συναντήσει το Χριστούλη σε λιγάκι. Έτσι, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να πάρει την κούκλα μαζί της και να την πάει στην αδερφούλα μου.»
Η καρδιά μου πήγε να σταματήσει.

Το αγοράκι σήκωσε το βλέμμα προς εμένα και μου είπε:
«Είπα στον μπαμπά να πει στη μαμά να μη φύγει αμέσως. Ζήτησα να περιμένει μέχρι να γυρίσω από το μαγαζί.»
Μετά, μου έδειξε μία φωτογραφία που απεικόνιζε το ίδιο το αγοράκι μέσα στο κατάστημα να κρατάει την κούκλα, και μου είπε:
«Θέλω η μαμά να πάρει κι αυτή τη φωτογραφία μαζί της, για να μη με ξεχάσει. Την αγαπάω τη μαμά και δε θέλω να μ’ αφήσει, αλλά ο μπαμπάς λέει ότι πρέπει να πάει μαζί με την αδερφούλα μου.»

Ύστερα, χαμήλωσε το κεφάλι του κι έμεινε σιωπηλό.
Έψαξα στην τσάντα μου κι έβγαλα από μέσα ένα μάτσο χαρτονομίσματα και ρώτησα το αγοράκι:
«Τι λες να μετρήσουμε τα λεφτά σου μια τελευταία φορά για να σιγουρευτούμε;»

Εκείνο απάντησε:
«Εντάξει, όμως πρέπει να βγουν αρκετά.»
Έριξα κρυφά κάποια χρήματα μαζί με τα δικά του και αρχίσαμε το μέτρημα. Έφταναν με το παραπάνω για την κούκλα. Περίσσευαν κιόλας αρκετά.
Το αγοράκι ψιθύρισε:
«Ευχαριστώ Χριστούλη που μου έδωσες αρκετά λεφτά.»

Έπειτα με κοίταξε και είπε:
«Είχα ζητήσει από το Χριστούλη να κάνει να έχω αρκετά λεφτά για ν’ αγοράσω την κούκλα και η μαμά μου να μπορεί να την πάει στην αδερφούλα μου.
Εκείνος άκουσε την προσευχή μου.
Ήθελα να έχω αρκετά λεφτά για ν’ αγοράσω και ένα λευκό τριαντάφυλλο για τη μαμά, όμως δεν τόλμησα να του το ζητήσω.
Εκείνος μου έδωσε αρκετά λεφτά για ν’ αγοράσω την κούκλα και το λευκό τριαντάφυλλο.
Ξέρετε, αρέσουν πολύ τα λευκά τριαντάφυλλα στη μαμά...»
Λίγα λεπτά αργότερα, η θεία του ξαναγύρισε, κι εγώ απομακρύνθηκα σπρώχνοντας το καροτσάκι μου.

Τέλειωνα τα ψώνια μου με ένα συναίσθημα εντελώς διαφορετικό από ότι όταν τα άρχιζα.

Δεν μπορούσα να βγάλω απ’ το μυαλό μου το αγοράκι.

Μετά θυμήθηκα ένα άρθρο στην εφημερίδα, λίγες μέρες πριν, που μιλούσε για έναν οδηγό σε κατάσταση μέθης που είχε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε μια νεαρή γυναίκα με την κόρη της.
Το κοριτσάκι είχε πεθάνει ακαριαία και η μητέρα ήταν σοβαρά τραυματισμένη. Η οικογένεια έπρεπε να αποφασίσει εάν θα της διέκοπταν την αναπνευστική στήριξη...

Να ήταν άραγε η οικογένεια του μικρού αγοριού;

Δυο μέρες μετά, διάβασα στην εφημερίδα ότι η νεαρή γυναίκα ήταν νεκρή.
Δεν μπόρεσα να μην πάω ν’ αγοράσω ένα μπουκέτο λευκά τριαντάφυλλα και να βρεθώ στην αίθουσα όπου εκθέταν τη σωρό της.
Ήταν εκεί και κρατούσε ένα όμορφο λευκό τριαντάφυλλο στο χέρι της, μαζί με μία κούκλα και τη φωτογραφία του μικρού αγοριού από στο κατάστημα.

Έφυγα από την αίθουσα κλαίγοντας και με την αίσθηση ότι η ζωή μου θα άλλαζε για πάντα.
Η αγάπη που είχε αυτό το αγοράκι για τη μαμά του και την αδερφή του ήταν τόσο μεγάλη, και μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου ένας μεθυσμένος οδηγός του τα πήρε όλα μακριά...

Τώρα έχεις δύο επιλογές:

...τα γνωστααααα ....

Αν το στείλεις, ίσως εμποδίσεις κάποιον από το να οδηγεί ύστερα από κατανάλωση αλκοόλ, και ίσως να επαναπροσδιορίσεις μέσα του την αντίληψή του περί ζωής."





Μετάφραση από τα Γαλλικά του Κεμπέκ:
Δημήτρης Αναγνωστόπουλος