και για τον φίλο DIOGO, μάλλον αυτό είναι η "απάντηση" του ΓΑΒΡΟΥ στο δημοσίευμα που παρέθεσες.
http://www.gavros.gr/Default.aspx?id=98 ... 108&lang=1
Οι πολίστες του Ολυμπιακού δεν διαχωρίζονται και οδεύουν για το πέμπτο συνεχόμενο νταμπλ τους, ενώ θα πάνε όλοι στο Ζάγκρεμπ.
Όταν πια οι περισσότεροι είχαν φύγει, επειδή δεν μπορούσαν να περιμένουν με το ψιλόβροχο που έπεφτε, στα αποδυτήρια του "Πέτρος Καπαγέρωφ" είχαν μείνει μόνο δημοσιογράφοι. Κάπως έτσι, μέσα από χαμηλές φωνές, διαπιστώνεις πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση για τον Ολυμπιακό.
Αλλά τι χάρμα που είναι αυτή η ομάδα… Το citius altius fortius ισχύει για τον Ολυμπιακό απέναντι σε όλες τις ελληνικές ομάδες. Οι "ερυθρόλευκοι" κολύμπησαν τουλάχιστον τη διπλάσια απόσταση από τον Εθνικό, σούταραν πολύ περισσότερο και δοκίμασαν νέα πράγματα. Γκολ από αποβολή δεν σημείωσαν και ειδικά σε μία περίπτωση με παίκτη παραπάνω, η ομάδα του Βαγγέλη Πάτερου έκανε 15 πάσες, που λέει ο λόγος, πριν γλιστρήσει η μπάλα από το χέρι του Βαγγέλη Δελακά.
Τα 16 γκολ που σημείωσαν οι παίκτες του Πάτερου δεν είναι ρεκόρ στο πρωτάθλημα- αφού η δεύτερη στη βαθμολογία Χίος έχει πετύχει 20 κόντρα στη ΝΕΠ- αλλά ας μην κάνουν και αυτό το ρεκόρ. Τόσα έχουν κάνει.
Ό,τι ειπώθηκε στα αποδυτήρια είναι υπόθεση των παιδιών. Δεν χρειάζεται να φθάσει κάποιος σε τέτοιο trash σημείο, για να μαθαίνει ατάκες και να τις δημοσιοποιεί. Κάποτε, όπως αφηγήθηκε νοσταλγώντας ο Νικόλας Δεληγιάννης μετά το φιλικό καυγαδάκι των Χρήστου Αφρουδάκη και Γιώργου Ντόσκα στη Βαρκελώνη, οι παίκτες του Ολυμπιακού κυνηγιόντουσαν μέχρι την έξοδο του "Καπαγέρωφ" για να παίξουν ξύλο και δεν μάθαινε κανείς τίποτα.
Τώρα, στο φως βγήκαν δύο τρεις ατάκες. Κλασικές και καθημερινές, δεν βγήκαν τα μαχαίρια, απλώς δόθηκαν κάποιες εξηγήσεις χωρίς ειρωνεία και λυμένα ζωνάρια. Υπάρχει μία πιθανότητα να δημοσιευθούν. Είναι το απευκταίο, είναι επίσης εξαιρετικά άδικο για παίκτες που δίνουν τη ζωή τους στην ομάδα να μπαίνουν στη διάσταση της σαπουνόπερας και να μην μπορούν ούτε να μιλήσουν.
Ό,τι κι αν συμβαίνει μεταξύ τους, που δεν γίνεται κάτι, γιατί γνωρίζει ο ένας τον άλλο πολλά χρόνια για να είναι απλοί συνάδελφοι, δεν δικαιούνται τέτοιας αντιμετώπισης σε μία στιγμή που υποτίθεται ότι είναι ευάλωτοι.
Όλοι οι παίκτες που έμειναν στα αποδυτήρια, αλλά φυσικά και ο ήρεμος Τάσος Σχίζας που έφυγε πρώτος πρώτος, θέλουν να κρατήσουν τον Ολυμπιακό ενωμένο και να παρουσιάσουν την πραγματική διάσταση του ζητήματος, για να μπορούν να συνεχίσουν να παίζουν μαζί. Το Βελιγράδι και η αναμέτρηση με την Παρτιζάν είναι ένα ζήτημα που, δεν θεωρείται απλώς αλλά, είναι λήξαν. Πριν καν παίξει ο Ολυμπιακός το ματς με την πρωταθλήτρια Σερβίας, ο Δεληγιάννης τόνιζε ότι δεν υπάρχει ζήτημα διαχωρισμού ανάμεσα στους παίκτες.
Το παιχνίδι ήταν πραγματικό έπος, αλλά δεν άλλαξε κάτι. Οι πολίστες που έμειναν στην Αθήνα παραμένουν ό,τι ήταν. Αθλητές που προτάσσουν την ομάδα και για τους δικούς τους λόγους δεν μπόρεσαν να πάνε στην πρωτεύουσα της Σερβίας και γεννημένοι πρωταθλητές, πάντα με τον Ολυμπιακό.