ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ?

[sharkface]

Οσον αφορα τις επιτυχιες και την αξια των 2 προαναφερθεντων προπονητψν, εννοειται οτι κανεις δεν τους αμφισβητει, ομως η μαγκια θα ηταν να αποδωσουν το ιδιο και σε ομαδες οι οποιες δεν διεθεταν παικτες με την σωματοδομη των Γιουγκοσλαβων η το παρασκηνιο των Ιταλων.
Αποδειξη αποτελει η Γλυφαδα και η Μαρσειγ για τον Σταμενιτς (και ισως και ο Ολυμπιακος, παρα το οτι εφτασε στον τελικο του κυπελλου κυπελλουχων), και οι ΗΠΑ για τον Ρουντιτς.

[vs]

Ελλάδα-ΗΠΑ:3-2, σε Παγκόσμιο στο Περθ, ή το '91 ή το '98. Δε θυμάμαι σε ποιο απ'τα δύο, αλλά μάλλον το '98.
Αυτό το θυμάμαι κατευθείαν. Μη μου ζητήσεις όμως το δεύτερο μικρότερο

[nemesis]

εγώ ξέρω πάντως ότι αυτή η ομάδα το 86 -87 με πιλότο δεν παιζότανε με τίποτα σκοτωμός γινόταν μόνο για nάσε στην δεκατριαδα τώρα εσύ δεν ξέρω πώς έβαζες 8 γκολ?Εγω πάντως την ομάδα την ήξερα καλά!

[sharkface]

Ελλάδα-ΗΠΑ:3-2, σε Παγκόσμιο στο Περθ, ή το '91 ή το '98. Δε θυμάμαι σε ποιο απ'τα δύο, αλλά μάλλον το '98.
Αυτό το θυμάμαι κατευθείαν. Μη μου ζητήσεις όμως το δεύτερο μικρότερο

3-2 εχει ερθει και ο τελικος Ουγγαρια-Σερβια με 3 γκολ του Κασας στους Πανευρωπαικους το 1997.
Μικρα σκορ σε μεγαλους αγωνες ειχαμε:
Ολυμπιαδα Λ.Α. 1984 τελικος: Γιουγκοσλαβια-ΗΠΑ 5-5
Ολυμπιαδα Σεουλ 1988 τελικος: Γιουγκοσλαβια-ΗΠΑ 7-6 στην παραταση
Ολυμπιαδα Ατλαντα 1996 τελικος: Ισπανια-Κροατια 6-4
Ολυμπιαδα Αθηνας 2004 ημιτελικος: Σερβια-Ελλαδα 5-3 και μικρος τελικος: Ρωσια-Ελλαδα 6-5.
Γενικα μπορω να πω οτι τα μεγαλα σκορ ειναι σπανιο φαινομενο, οπως βεβαια και τα πολυ μικρα.

[scotland]

μνήμες παλιές, αλλα τότε το polo ήτανε σίγουρα διαφορετικό. Παίχτες ορόσημα, με πάθος για την φανέλα που παίζανε και τα δίνανε όλα. Το 84 στο LA είχαμε και την πιο δυνατή ομάδα αν θυμάμαι καλά, τι να πρωτοθυμηθείς, με πιλότο, σελετόπουλο, γιαννόπουλουs τον αρώνη τον παιχταρά, γαρύφαλλος και με Josep Cata για οδηγό. Βεβαια άλλες εποχές αλλα τότε ο κόσμος και κυρίως οι παίχτες χαιρόντουσαν με αυτό που κάνανε. Το τι πρέπει να αλλάξει λοιπόν είναι προφανές και αρχίζει κατά τεκμήριο από το πάθος και το ενδιαφέρον. Αν αυτά πάνε σύννεφο τότε δεν pa v'αλλάξουν και οι κανονισμοί και οι μπάλες, οι αποστάσεις, λύση δεν θα βρεθεί κύριοι.

[five]

Ποιος θα ξεχασει τον, Ρουντιτς, τον Σταμενιτς, τον Κεμενι, για να μιλησουμε για τους πιο καινουριους απο αυτους,

. Κατα αυτον τον τροπο οδηγηθηκαμε στα σημερινα δεδομενα, που ο προπονητης ειναι δυστυχως, μεσω των ατελειωτων ωρων στο γυμναστηριο και στις διαδρομες, και οχι τοσο στο τερεν, ο κυριαρχος του παιχνιδιου και ακολουθουν οι γαλαταδες...

Σε γενικες γραμμες συμφωνω με οσα λες,οτι δηλαδη ο συγκεκριμενος τροπος παιχνιδιου φτιαχτηκε για τα προσοντα των λαων αυτων. Αν ομως ειχε θετικα και νικηφορα αποτελεσματα καλα καναν και το φτιαξανε.

Δεν συμφωνω στο τελευταιο που λες (το οποιο και παρεθεσα) , οτι οδηγηθηκαμε γι αυτο το λογο στις διαδρομες και οχι στο τερεν.
Ο Σταμενιτς που σχολιασες ελεγε πολυ απλα οτι:για να γινεις καλυτερος στα χαρτια,πρεπει να κανεις προπονηση με την τραπουλα...(την μπαλα)

Στις διαδρομες οδηγηθηκαμε επειδη απλα οι περισσοτεροι προπονητες δεν ξερουν να κανουν προπονηση στο τερεν με αποτελεσμα να καλυπτουν την ανασφαλεια τους για την αποδοση της ομαδας τους με προπονηση στις διαδρομες. Κι αυτο το λεω,με 22 χρονια εμπειρεια και πιστεψε με σ αυτο. Εχω στη ραχη μου πολλους προπονητες...

[five]

Οσον αφορα τις επιτυχιες και την αξια των 2 προαναφερθεντων προπονητψν, εννοειται οτι κανεις δεν τους αμφισβητει, ομως η μαγκια θα ηταν να αποδωσουν το ιδιο και σε ομαδες οι οποιες δεν διεθεταν παικτες με την σωματοδομη των Γιουγκοσλαβων η το παρασκηνιο των Ιταλων.
Αποδειξη αποτελει η Γλυφαδα και η Μαρσειγ για τον Σταμενιτς (και ισως και ο Ολυμπιακος, παρα το οτι εφτασε στον τελικο του κυπελλου κυπελλουχων), και οι ΗΠΑ για τον Ρουντιτς.

Για την Γλυφαδα που μπορω να εκφερω γνωμη,εφτασε στην τετραδα με τον Σταμενιτς (ενω αργοτερα με τους επαγγελματιες προπονητες επεσε ακομα και κατηγορια με το ιδιο υλικο). Και επισης , τελιοποιησε τον Πιλοτο σαν φουνταριστο απο τεχνικης αποψης,βελτιωσε εναν προπονητη (Πατερο) που εργαζεται τωρα στον πρωταθλητη Ελλαδος,εφτιαξε απο το μηδεν εναν τερματοφυλακα (Δεληγιαννη) που γραφει ακομα τη δικη του ιστορια στην Εθνικη ομαδα,και καποιους αλλους παιχτες οπως Στεργιοπουλος,Φαναριωτογλου που ειχαν κι αυτοι μια καποια εξελιξη και ενα κερδος απο τη θητεια του Σταμενιτς (εξαιρω τον γραφων απο τα παραδειγματα,δεν μπορω να βγαλω συμπερασματα για τον εαυτο μου)

Δεν νομιζεις οτι παρηγαγε ενα εργο για τα 3 χρονια που εργαστηκε στη Γλυφαδα?
Αν εξαιρεσεις τον Γιαννουρη και την γεννια Αφρουδακη στη Βουλιαγμενη,δεν ξερω καποιον αλλον προπονητη που να χει παραγει τετοιο εργο,αν κανω λαθος καθως μαλλον και νεοτερος διορθωσε με

[No 7]

Κι ο Λώλος στην Πάτρα εκανε καλή δουλειά ...

[doom]

μνήμες παλιές, αλλα τότε το polo ήτανε σίγουρα διαφορετικό. Παίχτες ορόσημα, με πάθος για την φανέλα που παίζανε και τα δίνανε όλα. Το 84 στο LA είχαμε και την πιο δυνατή ομάδα αν θυμάμαι καλά, τι να πρωτοθυμηθείς, με πιλότο, σελετόπουλο, γιαννόπουλουs τον αρώνη τον παιχταρά, γαρύφαλλος και με Josep Cata για οδηγό. Βεβαια άλλες εποχές αλλα τότε ο κόσμος και κυρίως οι παίχτες χαιρόντουσαν με αυτό που κάνανε. Το τι πρέπει να αλλάξει λοιπόν είναι προφανές και αρχίζει κατά τεκμήριο από το πάθος και το ενδιαφέρον. Αν αυτά πάνε σύννεφο τότε δεν pa v'αλλάξουν και οι κανονισμοί και οι μπάλες, οι αποστάσεις, λύση δεν θα βρεθεί κύριοι.

Στην ομαδα του Λος Αντζελες το 1985 προπονητης ηταν ο Πεπε Μπρασκο Κατα (το πληρες ονομα του) και στην ομαδα δεν ηταν ο πιλοτος ουτε ο Γαρυφαλλος.
Η ομαδα τοτε ηταν πραγματικα πληρης, γιατι ειχε στην εφταδα παικτες οι οποιοι επαιζαν σε τουλαχιστον 2 θεσεις ο καθενας, και οι αλλαγες που γινονταν μεσα στο παιχνιδι δεν απεφεραν καμμια αναστατωση, αντιθετα ειχαν ευεργετικα αποτελεσματα. Η ομαδα τοτε ξεκινουσε με τερματοφυλακα τον Βωσσο, αμυνα στον φουνταριστο τον Σταθακη, φουνταριστο τον Αρωνη, δεξια στην περιφερεια τον Γιαννοπουλο (που επαιζε και αμυνα πολλες φορες) και συνηθως τον Γουνα, και αριστερα τον Σιταρενιο και εμενα (που πολλες φορες επαιζα και ως φουνταριστος). Αλλα και οι υπολοιποι απο πισω ηταν εξαιρετικοι παικτες. Κεφαλογιαννης, Μουδατσιος, Καπραλος, Παπαναστασιου (γατος), Μαυρωτας (στο ξεκινημα του) και Γιαννοπουλος Ακης (τερματοφυλακας). Ειχαμε ομως πεσει δυστυχως σε εξαιρετικες φουρνιες παικτων απο τις αλλες χωρες, και για αυτο δεν καταφεραμε να παρουμε τοτε ενα μεταλλιο. Εξαλλου με την Ισπανια του Εστιαρτε και των αλλων πολυ μεγαλων παικτων που ειχε, χασαμε στον προημιτελικο στο γκολ. Θα σας πω μονο οτι ητην Αυστραλια που ηρθε 5η και την Ολλανδια που ηρθε 6η, στα διαφορα τουρνουα τις κερδιζαμε συνεχεια με διαφορες ανω των 3 γκολ.
Σε αυτους τους Ολυμπιακους αγωνες, ο Μπεμπιτς ειχε βαλει στον τελικο το τελευταιο γκολ των Γιουγκοσλαβων απο το εξτρεμ της πασσας με ενα τρομερα γρηγορο και τεχνικο σουτ, αφου πιο πριν ειχε κανει μπασιμο σταματημα ο αθεοφοβος απο το 1 και ο Αμερικανος που τον μαρκαρε ακομα τον ψαχνει. Οι Αμερικανοι τοτε ειχαν εκπληκτικη ομαδα με παικτες που σε καποια προπονηση που ειχαν χρονομετρηθει, πηγαν ολοι κατω απο 54 στο 100αρι, ενω στο 200αρι ηταν ολοι κατω απο 1.59 (ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ). Και ομως αυτη η ομαδαρα με ολη την σημασια της λεξης, εχασε το χρυσο μεταλλιο στην διαφορα τερματων απο τους Γιουγκους.

[COACHFK]

Οσον αφορα τις επιτυχιες και την αξια των 2 προαναφερθεντων προπονητψν, εννοειται οτι κανεις δεν τους αμφισβητει, ομως η μαγκια θα ηταν να αποδωσουν το ιδιο και σε ομαδες οι οποιες δεν διεθεταν παικτες με την σωματοδομη των Γιουγκοσλαβων η το παρασκηνιο των Ιταλων.
Αποδειξη αποτελει η Γλυφαδα και η Μαρσειγ για τον Σταμενιτς (και ισως και ο Ολυμπιακος, παρα το οτι εφτασε στον τελικο του κυπελλου κυπελλουχων), και οι ΗΠΑ για τον Ρουντιτς.

Για την Γλυφαδα τα ειπε ο Κωνσταντινος. Για την Μαρσεϊγ, νομιζω πως εχουμε να κανουμε με δυο τινα. Το ενα ειναι οτι το επιπεδο των Γαλλων δεν ειναι το ιδιο με τους Σερβους και τους Ελληνες και σιγουρα ο Σταμενιτς δεν πηγε στην Μαρσεϊγ για να την βγαλει Πρωταθλητρια Ευρωπης, αλλα γιατι αυτοι ηθελαν πρωτα να κερδιζουν τους "μισητους" αντιπαλους της Νις. Και βεβαια ειναι σιγουρο πως και τα λεφτα του συμβολαιου επαιξαν το ρολο τους για τον "Στρατηγο"...

Για τον Ολυμπιακο, ο Σταμενιτς ηταν πετυχημενος αν και...κοστισε πολλα. Αν εξαιρεσουμε ενα πρωταθλημα που εχασε απο την Βουλιαγμενη κατεστησε τον Ολυμπιακο τον σημερινο κυριαρχο της Ελλαδας, αφηνοντας πισω του το "γειτονακι" και την Βουλιαγμενη. Οι παικτες που ειχε στα χερια του ο Σταμενιτς ειναι κυριως αυτοι που εκαναν τον ΟΣΦΠ, ΚΥΡΙΑΡΧΟ εντος συνορων και "ποτισε" του ςπαικτες με την νοοτροπια του νικητη και στα Ευρωπαϊκα παιχνιδια, με τα αποτελεσματα που ειχαν οι διαδοχοι του.
Και αυτοι οι παικτες ειναι και ο κορμος που εκανε την Εθνικη ομαδα να ανεβαινει τα "σκαλια" της καθιερωσης της σαν μια απο της Παγκοσμιες δυναμεις.

Για τον δε Ρουντιτς αποδειχτηκε τελειως λανθασμενη η επιλογη του να κυνηγησει το "Αμερικαν ντρημ" !!!
Χωρις δικο σου Πρωταθλημα και με τους παικτες διασκορπισμενους στα 4 σημεια του οριζοντα, δεν ειχε και πολλες πιθανοτητες επιτυχιας. Το καταλαβε εκ των υστερων...

Ειναι απο τις επιλογες που ολοι μας καποτε κανουμε και ξεκιναμε με ονειρα, αλλα αποδεικνυεται οτι τα πραγματα δεν ειναι παντα...ειδυλιακα!!!

Αυτο, ομως, δεν δειχνει οτι δεν ηταν καλος προπονητης...

[COACHFK]

Ελλάδα-ΗΠΑ:3-2, σε Παγκόσμιο στο Περθ, ή το '91 ή το '98. Δε θυμάμαι σε ποιο απ'τα δύο, αλλά μάλλον το '98.
Αυτό το θυμάμαι κατευθείαν. Μη μου ζητήσεις όμως το δεύτερο μικρότερο

3-2 εχει ερθει και ο τελικος Ουγγαρια-Σερβια με 3 γκολ του Κασας στους Πανευρωπαικους το 1997.
Μικρα σκορ σε μεγαλους αγωνες ειχαμε:
Ολυμπιαδα Λ.Α. 1984 τελικος: Γιουγκοσλαβια-ΗΠΑ 5-5
Ολυμπιαδα Σεουλ 1988 τελικος: Γιουγκοσλαβια-ΗΠΑ 7-6 στην παραταση
Ολυμπιαδα Ατλαντα 1996 τελικος: Ισπανια-Κροατια 6-4
Ολυμπιαδα Αθηνας 2004 ημιτελικος: Σερβια-Ελλαδα 5-3 και μικρος τελικος: Ρωσια-Ελλαδα 6-5.
Γενικα μπορω να πω οτι τα μεγαλα σκορ ειναι σπανιο φαινομενο, οπως βεβαια και τα πολυ μικρα.

Το να εχει ενας τελικος μικρο σκορ, ειναι το πιο πιθανο. Αυτο γινεται σε ολα τα σπορ και οι λογοι ειναι πολλοι και δεν χρειαζεται να τους αναλυσουμε.
η πλειοψηφια των παιχνιδιων ομως, ειναι σιγουρα τελειως διαφορετικη. Και ναι,μπορει ενα παιχνιδι με μικρο σκορ να εχει πιο πολυ αγωνια και να περιμενεις να δεις ποια ενεργεια θα γινει που θα κρινει το παιχνιδι, για να εχουμε να λεμε και να συζηταμε, οπως τωρα, καλη ωρα.
Στα μεγαλυτερα σκορ ομως εχεις την δυνατοτητα να δεις και να καταλαβεις πως η θεωρια γινεται πραξη, αφου ολα γινονται για να μπει η...πορνη (αν θελεις κοψτο Λαμπρο) στο πλεκτο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Γι αυτο δεν γινονται ολα??? Μην με τρελενεται τωρα και θελετε να πιστεψω πως θελετε να την δειτε να μπαινει λιγοτερες φορες για να εχουμε να λεμε???

οεο??? που 'ναι η μπαλα, οεο???

[vs]

Οι Αμερικανοι τοτε ειχαν εκπληκτικη ομαδα με παικτες που σε καποια προπονηση που ειχαν χρονομετρηθει, πηγαν ολοι κατω απο 54 στο 100αρι, ενω στο 200αρι ηταν ολοι κατω απο 1.59 (ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ). Και ομως αυτη η ομαδαρα με ολη την σημασια της λεξης, εχασε το χρυσο μεταλλιο στην διαφορα τερματων απο τους Γιουγκους.

Απ'όσα γνωρίζω ο τερματοφύλακάς τους, ο θρυλικός "Help", o Γουίλσον ήταν ο πιο γρήγορος απ'όλους. Έκανε χρόνο γύρω στα 50-51 δευτερόλεπτα το κατοστάρι, ενώ το τότε παγκόσμιο ρεκόρ ήταν 49.36 και κράταγε από το 1981 ! Δηλαδή ο τύπος είχε κατοστάρι επιπέδου μεταλλίου σε Ολυμπιάδα, καθώς τότε ουσιαστικά μόνο ο Γκέινς (παγκόσμιος ρέκορντμαν και χρυσός Ολυμπιονίκης) κατέβαινε τα 50''.

[HouKo]

Από το handbook του Craig Wilson "Guide to waterpolo goalkeeping":

G. Swimming - As was said, good swimming ability will help you at specific times of the game.

One of the rare known facts about the U.S. goalies of the 80's was that we were fast swimmers. In fact, a couple of months before the 1984 and 1988 Olympics the goalies challenged the field players to a 4 X 100 Medley Relay. We had four goalies in the camp and we let the field players choose their best team from the entire field squad. Needless to say, we won both times.

If you ask any of the field players from either team of course they will say that they don't recall such an event. Rest assured, it happened. Our witness was the German National and Olympic coach Niki (Faru?). We held the 1984 relay at Stanford while we were training with Germany. Niki thought that we were crazy to propose such a challenge. Once he saw our decisive superiority he priestly walked over to his goalies and said something in German that translated to "you will now start working on your swimming."

Before the 1984 Olympics, Rich Corso, the Olympic goalie coach at the time, timed us in various swims. A I remember my times were:


50 free: 21 seconds +.
100 free: 46 seconds +.
100 fly: 50 seconds +.
In 1992, a few weeks before we left for Barcelona, I swam (with a dive) the 100 IM in 54 seconds. (Not too bad for a 35 year old goalie if I do say so myself.)

Συγγνώμη για την Αγγλική.

[vs]

Ποιες συγγνώμες και ιστορίες ... αυτό ήταν εξαιρετικό post !

Βέβαια όταν λέει 100, δε εννοεί μέτρα αλλά τη δική τους μονάδα μέτρησης (γιάρδες ; ). Τέλος πάντων, το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για κάτι λιγότερο από 100 μέτρα, νομίζω γύρω στα 90.

[vs]

Σε αυτους τους Ολυμπιακους αγωνες, ο Μπεμπιτς ειχε βαλει στον τελικο το τελευταιο γκολ των Γιουγκοσλαβων απο το εξτρεμ της πασσας με ενα τρομερα γρηγορο και τεχνικο σουτ, αφου πιο πριν ειχε κανει μπασιμο σταματημα ο αθεοφοβος απο το 1 και ο Αμερικανος που τον μαρκαρε ακομα τον ψαχνει.

Το 1984 ο Μπέμπιτς σε ποιο ματς είχε βάλει 8 γκολ, θυμάται κανείς ;

[sharkface]

Για την Γλυφαδα τα ειπε ο Κωνσταντινος. Για την Μαρσεϊγ, νομιζω πως εχουμε να κανουμε με δυο τινα. Το ενα ειναι οτι το επιπεδο των Γαλλων δεν ειναι το ιδιο με τους Σερβους και τους Ελληνες και σιγουρα ο Σταμενιτς δεν πηγε στην Μαρσεϊγ για να την βγαλει Πρωταθλητρια Ευρωπης, αλλα γιατι αυτοι ηθελαν πρωτα να κερδιζουν τους "μισητους" αντιπαλους της Νις. Και βεβαια ειναι σιγουρο πως και τα λεφτα του συμβολαιου επαιξαν το ρολο τους για τον "Στρατηγο"...

Για τον Ολυμπιακο, ο Σταμενιτς ηταν πετυχημενος αν και...κοστισε πολλα. Αν εξαιρεσουμε ενα πρωταθλημα που εχασε απο την Βουλιαγμενη κατεστησε τον Ολυμπιακο τον σημερινο κυριαρχο της Ελλαδας, αφηνοντας πισω του το "γειτονακι" και την Βουλιαγμενη. Οι παικτες που ειχε στα χερια του ο Σταμενιτς ειναι κυριως αυτοι που εκαναν τον ΟΣΦΠ, ΚΥΡΙΑΡΧΟ εντος συνορων και "ποτισε" του ςπαικτες με την νοοτροπια του νικητη και στα Ευρωπαϊκα παιχνιδια, με τα αποτελεσματα που ειχαν οι διαδοχοι του.
Και αυτοι οι παικτες ειναι και ο κορμος που εκανε την Εθνικη ομαδα να ανεβαινει τα "σκαλια" της καθιερωσης της σαν μια απο της Παγκοσμιες δυναμεις.

Ο Σταμενιτς στην Γλυφαδα εκατσε 3 χρονια, και οταν ηρθε εδω μετα βαιων και κλαδων, η Γλυφαδα τον εφερε για να παρει το πρωταθλημα, και τελικα στην τριετια ηρθε 3η, 5η και 6η. Την ιδια εποχη σε αλλες ομαδες εβγαιναν εξισου πολυ καλοι παικτες και ισως και καλυτεροι απο αυτους που ανεφερε ο five.
Οσον αφορα τον Ολυμπιακο, εσυ μας λες οτι πριν τον Σταμενιτς η ομαδα που επαιρνε τα πρωταθληματα ηταν μαπα? Σου αρεσε το πολο που επαιζε τοτε ο Ολυμπιακος επι Σταμενιτς? Η ομαδα επι Λουκατου δεν ειχε φτασει στον τελικο του Κυπελλουχων? Τοτε δεν ειχαν νοοτροπια νικητη στα Ευρωπαικα παιχνιδια? Καλο ειναι να μην απαξιουμε αλλα και να μην φτανουμε στα ουρανια καποιους ανθρωπους. Δηλαδη ο Ματουτινοβιτς και μετα ο Κασας ηταν απλα τυχεροι?
Στην Μαρσειγ τον πηραν για το Κυπελλο Ευρωπης, μιας και το πρωταθλημα θα το επαιρναν με τον οποιοδηποτε μετα την αποδυναμωση της Νις και το αντιστοιχο την ιδια εποχη δικο τους δυναμωμα. Τελικα στην Ευρωπη αποτυγχαναν συνεχως, ενω απο προπερσι που εφυγε, η Μαρσειγ εχει για πρωτη φορα φτασει κοντα στην προκριση στους 8 της Ευρωλιγκας.

[doom]

Ο καθε προπονητης εχει την φιλοσοφια του και ο τροπος δουλειας του αλλοτε ταιριαζει και αλλοτε οχι, στις ομαδες που θα παει.
Ο Σταμενιτς ηρθε στην Γλυφαδα το 1993 με μια νοοτροπια που φυσικα δεν πλησιαζε καν στην Ελληνικη. Το μεγαλο λαθος του ηταν , κατα την αποψη μου, οτι προσπαθησε να αλλαξει εντελως τα πραγματα σε μια ομαδα που βρισκοταν σε ενα μικρο τελμα, για διαφορους λογους. Το αποτελεσμα ηταν να σταματησουν καποιοι παικτες το πολο εξαιτιας της συμπεριφορας του, και η Γλυφαδα τελικα δεν μπορεσε να φτασει σε αυτην την τριετια ποτε ουτε σε εναν τελικο. Ομως η προπονηση του, η οποια βασιζοταν αποκλειστικα στα μαθηματικα και την φυσικη, ηταν πραγματικα εξαιρετικη και μπορω να πω πρωτοφανης.
Εχω ξοδεψει πολλες ωρες μαζι του συζητωντας για θεματα τεχνικης, και προσπαθωντας να λυσω εξισωσεις και να ανακαλυψω ουσιαστικα το αθλητικο κορμι, προκειμενου να μπορεσω να τον παρακολουθησω. Η υδροστατικη πιεση, η τριγωνομετρια, η κρουση, οι μοχλοι και τα υπομοχλια και πολλα αλλα παρομοια θεματα των μαθηματικων, μου εδιναν καθε φορα την απαντηση σε καθε απορια που ειχα, αλλα κυριως εξηγουσαν πολλες απο ντις κινησεις που εκανα σαν παικτης, τις περισσοτερες φορες μηχανικα και ενστικτωδως.
Αυτο βεβαια δεν σημαινει απαραιτητα, οτι ενας εξαιρετικα καλος θεωρητικος τεχνικος (στην τακτικη και στην τεχνικη του αθληματος), μπορει καταρχας να μεταφερει τις γνωσεις του σε ολους τους παικτες του, και αφετερου να πετυχει νικες που οι προηγουμενοι προπονητες της ομαδας του δεν ειχαν καταφερει. Οι λογοι για αυτο ειναι πολλοι. Βασικος ειναι η ψυχολογια και η ικανοτητα επικοινωνιας με τους παικτες. Αλλος βασικος λογος, ειναι οι παραγοντες της ομαδας, καθως και αλλοι εξωαγωνιστικοι παραγοντες.
Αρα κυριε σαρκ, μην εισαι απολυτος. Ολοι καλοι ειναι. Αλλοι θα τα καταφερουν και αλλοι οχι. Ολοι ομως δουλευουν με τον ιδιο σκοπο και στοχο. Να πετυχουν.
Η συμβουλη μου προς τους νεωτερους ειναι η ακολουθη: Προσπαθειστε να μαθετε πολλα περισσοτερα απο αυτα που σας διδασκουν οι προπονητες σας. Σκεφτειτε μονο οτι εσεις εχετε να κανετε με εναν μονο ανθρωπο και αυτοι με καμμια 20αρια.

[COACHFK]

Οσον αφορα τον Ολυμπιακο, εσυ μας λες οτι πριν τον Σταμενιτς η ομαδα που επαιρνε τα πρωταθληματα ηταν μαπα? Σου αρεσε το πολο που επαιζε τοτε ο Ολυμπιακος επι Σταμενιτς? Η ομαδα επι Λουκατου δεν ειχε φτασει στον τελικο του Κυπελλουχων? Τοτε δεν ειχαν νοοτροπια νικητη στα Ευρωπαικα παιχνιδια? Καλο ειναι να μην απαξιουμε αλλα και να μην φτανουμε στα ουρανια καποιους ανθρωπους. Δηλαδη ο Ματουτινοβιτς και μετα ο Κασας ηταν απλα τυχεροι?
Στην Μαρσειγ τον πηραν για το Κυπελλο Ευρωπης, μιας και το πρωταθλημα θα το επαιρναν με τον οποιοδηποτε μετα την αποδυναμωση της Νις και το αντιστοιχο την ιδια εποχη δικο τους δυναμωμα. Τελικα στην Ευρωπη αποτυγχαναν συνεχως, ενω απο προπερσι που εφυγε, η Μαρσειγ εχει για πρωτη φορα φτασει κοντα στην προκριση στους 8 της Ευρωλιγκας.

Ο Ολυμπιακος πριν τον Σταμενιτς πηρε Πρωταθληματα, αλλα δεν ειχε σταθερη πορεια προς την κορυφη και την καθιερωση σαν την νεα δυναμη της Υδατοσφαιρισης, οπως ηταν το οραμα των διοικουντων. Μετα τον χαμενο τελικο στα πεναλτυ απο τον Εθνικο αποφασιστηκε η στροφη σε ξενους προπονητες ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ και ο Σταμενιτς ηταν ο ανθρωποε που επιλεχτηκε για να χτισει το οικοδομημα.
Βεβαια οι διοικουντες τον ΟΣΦΠ ηθελαν και ποιο καλυτερα αποτελεσματα. Ο "Στρατηγος" ειναι γνωστο πως δεν εφευγε ουτε χιλιοστο απο αυτα που εδειχνε στην προπονηση ή που ειχε πει πριν τους αγωνες, με αποτελεσμα ο ΟΣΦΠ να χασει ενα πρωταθλημα απο την Βουλιαγμενη, οταν ο τωρινος φουνταριστος του (Γ.Αφρουδακης) τον εκτελεσε με, αν θυμαμαι καλα..., 6 γκολ απο αυτα τα 4 σε παικτη παραπανω με τον ιδιο τροπο και ενω οι παικτες τρωγοντουσαν με τον παγκο για να πανε πανω του, ο "Στρατηγος" δεν κουνουσε ρουπι. Θεωρουσε πως ο παικτης επρεπε απλα να κανει αυτο που ειχε προπονηθει, χωρις να παρεκλινει...εκατοστο!!!

Για τον Λουκατο, θα μου επιτρεψεις να μην πω τιποτα, αφου μπορει να μην ειμαι αντικειμενικος, λογω της ιδιαιτερης μου σχεσης μαζι του...

Οι αλλοι ποπονητες που αναφερεις, σαφως και εβαλαν το λιθαρακι τους, αλλος μικροτερο, αλλος μεγαλυτερο, ομως σιγουρα ολοι αυτοι ηταν μια ευτυχης συγκυρια για τον ΟΣΦΠ και αυτο φαινεται απο τα αποτελεσματα του.

Σαφως ομως , Ματουτινοβιτς και Κασας, βρηκαν μια πολυ καλα δουλεμενη ομαδα, εβαλαν τα δικα τους στοιχεια, ειχαν και τις οποιες ευτυχεις συγκυριες και πετυχαν.

Πιστευω μου ειναι πως ο καθε προπονητης εχει μεριδιο, ειτε στην επιτυχια-λιγοτερο, ειτε στην αποτυχια-περισσοτερο, ασχετα με τον χρονο που εμεινε στην ομαδα.

Για την Μαρσεϊγ, παροτι ειναι η γενετειρα μου (ασχετο) δεν μπορω να πω πως εχω ιδιαιτερες γνωσεις για το τι συνεβει εκει, οποτε...πασο!!!

[nemesis]

Η ΓΛΥΦΑΔΑ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΑΔΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΣΤΑΜΕΝΙΤΣ ΜΕ ΜΙΧΑΛΟ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΙΔΗ ΣΤΙΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ Η ΠΙΣΙΝΑ ΑΦΡΙΖΕ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ ΤΙ ΕΓΙΝΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ?Ο ΣΤΑΜΕΝΙΤΣ ΗΡΘΕ ΤΟΤΕ ΝΑ ΜΑΖΕΨΕΙ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ....

[defender]

Οι υποδομές της Γλυφάδας εκείνη την εποχή δεν ήταν κακές και υπήρχε μια καλή φουρνιά των 76-77 με Δεληγιάννη, Στεργιόπουλο και αρκετά άλλα παιδιά που βγήκε τρίτη πισω από Βουλιαγμένη και Χίο (σε σούπερ φουρνιές τους τότε). Δεν ξερω γιατι δεν προωθήθηκε καποιος αλλος στην αντρική